“(2) ਮਹਾਂਗੱਠਜੋੜ ਦਾ ਭੋਗ ਨੇੜੇ ...”
(17 ਮਈ 2019)
ਚੋਣ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਕਈ ਥਾਂਈਂ ਮੁੱਛ ਦਾ ਸਵਾਲ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਇੰਨੀ ਕੁ ਗੱਲ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਫਲਾਣੇ ਫਲਾਣੇ ਦੀ ਮੁੱਛ ਦਾ ਕੀ ਬਣਦਾ ਹੈ? ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਇਹ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵਾਲੇ ’ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰੀਏ ਤੇ ਨਾ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਇਹ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਮੁੱਦਿਆਂ ’ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰੀਏ। ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਕਿਸਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੈਪਟਨ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸੁਖਬੀਰ ਮੋਟਾ ਤਾਜ਼ਾ ਬਲੂੰਗੜਾ ਹੈ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਤ ਕੌਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਕੈਪਟਨ ਖ਼ੁਦ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਤਸਕਰ ਹੈ। ਮਜੀਠੀਏ ਦਾ ਦਾਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਨੇ ਦਾਰੂ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਛੱਡੀ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੱਸ ਇਹੀ ਮੁੱਦੇ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਹਨ।
ਇਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸੀਟਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਤੱਤੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਬਠਿੰਡਾ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਵੱਕਾਰ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਵੱਕਾਰ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਬਾਕੀ ਗਿਆਰਾਂ ਸੀਟਾਂ ’ਤੇ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਸੱਟਾ ਬਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਜਿੱਥੇ ਚਾਰ ਬੰਦੇ ਬੈਠਦੇ ਹਨ, ਗੱਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸੀਟਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਰਾਜਨੀਤਕ ਮਾਹਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਬਾਦਲ ਪਰਵਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸੀਟਾਂ ਲਈ ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਸੀਟਾਂ ਰੱਬ ਆਸਰੇ ਹਨ। ਸੁਖਬੀਰ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਤ ਦੀ ਜੋੜੀ ਜਿੱਤੀ ਜਾਵੇ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਖੁਦ ਨੂੰ ਪਾਸ ਸਮਝੇਗਾ। ਪਰ ਜੇ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀਟ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੀ ਤਾਂ ਹੋਰ ਥਾਂਵਾਂ ਤੋਂ ਭਾਵੇਂ ਦੋ ਜਿੱਤ ਲਈਆਂ ਜਾਣ, ਇੱਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਬਚਦੀ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸੀ ਅਤੇ ਅਕਾਲੀ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੀਟਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਮੰਨੀ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਬਠਿੰਡੇ ਤਾਂ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿਆਣੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਬੀਬੀ ਬਾਦਲ ਆਪਣੀ ਧੀ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਲਿਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਰਾਜਾ ਵੜਿੰਗ ਦੇ ਬੱਚੇ ਛੋਟੇ ਹਨ, ਪਰ 13 ਸਾਲਾ ਧੀ ਵੀ ਕਈ ਮੰਚਾਂ ’ਤੇ ਦਿਸ ਰਹੀ ਹੈ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਬਾਦਲ ਦਾ ਪੁੱਤ ਅਰਜਨ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸ ਲਈ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਤੇ ਸੁਖਪਾਲ ਖਹਿਰੇ ਦਾ ਪੁੱਤ ਤੇ ਨੂੰਹ ਵੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਈ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ, ਭਰਾ, ਭੈਣਾਂ, ਚਾਚੇ-ਤਾਏ ਸਭ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਸੱਟਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਇਸ ਸੀਟ ਬਾਰੇ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਆਸ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ। ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ ਕਿ ਬਠਿੰਡਾ ਸੀਟ ’ਤੇ ਸੌ ਕਰੋੜ ਖਰਚਿਆ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਕਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦੋਹਾਂ ਸੀਟਾਂ ’ਤੇ ਗ਼ਰੀਬੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੂਚੀਆਂ ਬਣ ਰਹੀਆਂ। ਕੀਹਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਉਹਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ ਜਾਣਾ। ਬੀਬੀ ਬਾਦਲ ਦੀ ਹੈਟ੍ਰਿਕ ਲਈ ਅਕਾਲੀ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਨੇ ਤੇ ਨੱਕ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕਾਂਗਰਸੀ ਨਵੇਂ ਤਿਕੜਮ ਰਚਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਬਾਦਲ ਨੇ ਇੱਜ਼ਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਵੋਟਾਂ ਵਧ ਤੋਂ ਵਧ ਪਾਇਓ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸਿਆਸੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਊ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿਛਲੀ ਹਾਰ ਦੀ ਚੀਸ ਦਿਸਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਐਤਕੀਂ ਲੋਕ ਵੀ ਸਿਆਣੇ ਹੋ ਗਏ ਜਾਪਦੇ ਹਨ। ਵੜਿੰਗ ਤੇ ਬੀਬੀ ਬਾਦਲ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਬੀਬੀ ਬਾਦਲ ਨੂੰ ਬੇਅਦਬੀਆਂ ਅਤੇ ਗੋਲੀ ਕਾਂਡ ਬਾਰੇ ਤੇ ਵੜਿੰਗ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਦੋ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਘੇਰਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਹੋਰ ਹਨ। ਸੁਖਬੀਰ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਭਲਵਾਨੀ ਗੇੜਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ ਬਾਲਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਂਭ ਰਹੇ ਹਨ। ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਘੁਬਾਇਆ ਲਈ ਦੋਹਰੀ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਪਾਰਟੀ ਬਦਲੀ ਹੈ ਤੇ ਕਾਂਗਰਸੀਆਂ ਉੱਤੇ ਅੰਦਰਖਾਤੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਹੈ। ਘੁਬਾਇਆ ਨੂੰ ਜਿਹੜੀ ਰਾਏ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਵੋਟ ਦਾ ਮਾਣ ਸੀ, ਉਹ ਵੋਟ ਹੁਣ ਖਿੰਡੀ ਪਈ ਹੈ। ਕਾਂਗਰਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਰਹੇ ਕਿ ਜੇ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਭਵਿੱਖ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਲਾਲਾਬਾਦ ਦੀ ਜ਼ਿਮਨੀ ਚੋਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵੱਧ ਸ਼ਿੱਦਤ ਨਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ। ਕੈਪਟਨ ਦੀ ਉਹ ਘੁਰਕੀ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਹਾਰਿਆ, ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਵਿਧਾਇਕ ਜਾਂ ਮੰਤਰੀ ’ਤੇ ਬਣਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਹੋਵੇਗੀ, ਵੀ ਕਾਮਯਾਬ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ।
ਦੋਹਾਂ ਹੀ ਹਲਕਿਆਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਹਲਕੇ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਵੱਧ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਹੜੇ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਕੀ ਹਨ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ। ਤਾਕਤ ਦਾ ਮੁਜ਼ਾਹਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਲਾਭ? ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਵੇਂ ਹੀ ਥੁੜਾਂ ਮਾਰੀ ਰਹਿਣੀ ਹੈ।
ਸਵਾਲ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਹੀ ਕਿ ਦੋਹਾਂ ਸੀਟਾਂ ’ਤੇ ਜਿੱਤ ਕੌਣ, ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਵਾਲ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿੱਤ ਕੇ ਇੱਥੇ ਹੋਊ ਕੀ? ਘੁਬਾਇਆ ਅਤੇ ਹਰਸਿਮਰਤ ਉੱਤੇ ਦੋ-ਦੋ ਵਾਰ ਜਿੱਤ ਕੇ ਹਲਕੇ ਲਈ ਬਹੁਤਾ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਹਨ। ਘੁਬਾਇਆ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੁਖਬੀਰ ਨੇ ਹੀ ਵਿਕਾਸ ਕਰਾਉਣਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਤ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਬਥੇਰਾ ਕੁਝ ਦਿਖਾਇਆ, ਬੱਸ ਦੋ ਸਾਲ ਤੋਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਬ੍ਰੇਕ ਲਾਈ ਹੈ।
ਅਸਲ ਤਸਵੀਰ ਭਾਵੇਂ 23 ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣੀ ਹੈ, ਪਰ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਰਵੇ ਗੱਲ ਅੱਠ ਤੇ ਪੰਜ ਦੀ ਵੰਡ ਵਾਲੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
*****
(2) ਮਹਾਂਗੱਠਜੋੜ ਦਾ ਭੋਗ ਨੇੜੇ
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਚੋਣ ਦੰਗਲ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਨਵੀਂਆਂ-ਨਵੀਂਆਂ ਜੁੜਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿੰਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੰਨੀਂ ਪੈਂਦੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੰਜ ਫ਼ੀਸਦੀ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। ਹਰ ਕੋਈ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ’ਤੇ ਅਸਰ ਇਹ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਿਤਾਂ ਖਾਤਰ ਮੈਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਟਿਕਟਾਂ ਦੀ ਅੱਧੋਂ ਵੱਧ ਵੰਡ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਸੀਟਾਂ ’ਤੇ ਪੇਚ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਛੇਤੀ ਨਿਕਲ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਇੱਕ-ਇੱਕ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਕਈ-ਕਈ ‘ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ’ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਹਾਲੇ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਰਹੇ। ਵਿਦੇਸ਼ ਵਸਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਤਾਂ ਸਰੇਆਮ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਨੇ ਕਿ ਇਸ ਕਾਵਾਂਰੌਲੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨ ਨਾਲੋਂ ਕਿਨਾਰਾ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ।
ਜਿਹੜੇ ਮੁੱਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬੱਚਾ-ਬੱਚਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੇਤਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਭੰਗ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਕਣਕਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖੇ ਜਾਂ ਕੁਫ਼ਰ ਦੀਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਡਾਂ ਵੱਲ? ਚੋਣ ਕਲੇਸ਼ ਦੌਰਾਨ ਜਿਹੜੀ ਗੱਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਤੀਜੇ ਮੋਰਚੇ ਦਾ ਉਸਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਭੋਗ ਪੈ ਜਾਣ ਦੀ। ਜਦੋਂ ਤੀਜਾ ਮੋਰਚਾ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਹਾਮੀ ਆਖਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਅਸੀਂ 2022 ਲਈ ਵੀ ਲੜਾਈ ਲੜਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਰਾਇ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਹੁਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿ ਲਵੋ, ਅਗਲੀ ਗੱਲ ਫਿਰ ਸਹੀ। ਟਕਸਾਲੀ ਦਲ, ਪੰਜਾਬ ਏਕਤਾ ਪਾਰਟੀ, ਲੋਕ ਇਨਸਾਫ਼ ਪਾਰਟੀ, ਪੰਜਾਬ ਮੰਚ, ਬਸਪਾ, ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਇੱਕ ਮੰਚ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦੀਆਂ-ਆਉਂਦੀਆਂ ਫਿਰ ਪਿਛਾਂਹ ਮੁੜ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ, ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬ੍ਰਹਮਪੁਰਾ, ਸਿਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬੈਂਸ, ਰਛਪਾਲ ਸਿੰਘ ਰਾਜੂ, ਡਾ. ਧਰਮਵੀਰ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਬਾਕੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਪਰ ਮੌਕੇ ’ਤੇ ਆ ਕੇ ਟਕਸਾਲੀ ਦਲ ਨੇ ਸਟੈਂਡ ਲੈ ਲਿਆ ਕਿ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੀਟ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਇੱਥੋਂ ਉਮੀਦਵਾਰ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ, ਜਿਵੇਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਜਮਾਤੀ ਹੋਣ। ਬਸਪਾ ਖੁਦ ਇਹ ਸੀਟ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ 2014 ਵਿੱਚ ਕੇ ਐੱਸ ਮੱਖਣ ਨੇ ਬਸਪਾ ਨਾਲ ਜੁੜ ਕੇ 89000 ਦੇ ਕਰੀਬ ਵੋਟਾਂ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਲੜਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਸੀਟ ਪਿੱਛੇ ਲੜ ਪਏ ਤੇ ਗੱਠਜੋੜ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੋਗ ਪੈ ਗਿਆ। ਫਿਰ ‘ਆਪ’ ਅਤੇ ਟਕਸਾਲੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਤੁਰੀ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਵੀ ਉਹੀ ਪੰਗਾ, ਬ੍ਰਹਮਪੁਰਾ ਅੜ ਗਏ, ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਡੀ ਸੀਟ ਹੈ। ਫਿਰ ਬੀਬੀ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਖਾਲੜਾ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਤੁਰੀ ਤਾਂ ਬ੍ਰਹਮਪੁਰਾ ਨੇ ਰਟ ਲਾਈ ਕਿ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਸਾਡਾ ਉਮੀਦਵਾਰ ਜਨਰਲ ਜੇ ਜੇ ਸਿੰਘ ਹੀ ਉਮੀਦਵਾਰ ਰਹੂ। ਗੱਠਜੋੜ ਹੁੰਦਾ-ਹੁੰਦਾ ਫਿਰ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਅੱਜ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਿਰ ਜੁੜਦੇ-ਜੁੜਦੇ ਇਵੇਂ ਹੀ ਦੂਰ ਹੋਏ ਹਨ। ਹੁਣ ਲੋਕ ਸਮਝ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਰਵਾਇਤੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਲੜਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ, ਸਿਰਫ਼ ਕੁਰਸੀ ਲਈ ਲੜਨ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਹੀ ਫ਼ਿਕਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਕੀ, ਦਸ ਸੀਟਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋ ਜਾਣ, ਪਰ ਰੌਲਾ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਕੀਲੇ ਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਿਛਾਂਹ ਨਹੀਂ ਮੁੜਨਾ। ਅੱਜ ਹਾਲਾਤ ਇਹ ਹਨ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ, ਸਣੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਜੋ ਚੋਣਾਂ ਸਮੇਂ ਵੀ ਇਕੱਠੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੀਆਂ, ਦੇ ਸੱਤਰ ਫ਼ੀਸਦੀ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮਾਨਤਾਂ ਬਚਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੀਆਂ। ਉਹ ਗੱਡੀਆਂ ਪਿੰਡਾਂ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਘੁੰਮਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਕੰਧ ’ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਕਿ ਵੋਟਾਂ ਨਹੀਂ ਪੈਣੀਆਂ। ਜੇ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਦੋ-ਚਾਰ ਸੀਟਾਂ ’ਤੇ ਤਿੱਖਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ। ਹਾਰਦੇ ਤਾਂ ਸਨਮਾਨਯੋਗ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹਾਰਦੇ।
ਬ੍ਰਹਮਪੁਰਾ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰਾ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ। ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਛੋਕਰੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕੀ ਸਿਖਾਉਣਗੇ। ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਝਦੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਮੀਦਵਾਰ ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਕੀ ਹੈ। ਕੀ ਉਹ ਸੱਚੀਂ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਉਹ ਜ਼ਿਦਬਾਜ਼ੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ ਜਾਂ ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਨਸੂਬਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਹਾਲ ਦੀ ਘੜੀ ਦਿਸ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।
ਜਦੋਂ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਚਾਰ-ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹੋਣ ਤਾਂ ਫਿਰ ਜ਼ਿਦਾਂ ਨਹੀਂ ਪੁਗਾਈਦੀਆਂ, ਇਹ ਗੱਲ ਬ੍ਰਹਮਪੁਰਾ ਨੂੰ ਕੌਣ ਸਮਝਾਵੇ।
ਇਸ ਵਕਤ ਬੀਬੀ ਖਾਲੜਾ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਮਹਾਂ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਜਾਂ ਖਿੰਡੇ ਫਿਰਦੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਟੱਬਰਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਡੀ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਕਿਹੜੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਡਾਹੁਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਸਮੇਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਚਾਰ ਟੋਟਰੂ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਤੇ ਗੱਲ ਵੱਡੇ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕਰਦੇ ਹੋ।
ਤੀਜਾ, ਚੌਥਾ ਬਦਲ ਅੱਜ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਕਾਮਯਾਬ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੱਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਹ ਲੋਕ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਡਾਂਗਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਸੱਚ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਜੋਗੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ, ਉਦੋਂ ਨਤੀਜੇ ਆਪ-ਮੁਹਾਰੇ ਚੰਗੇ ਆਉਣ ਲੱਗਣਗੇ। ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਬਚਿਆ ਹੈ। ਕੀ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ।
*****
(ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।)
(1590)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: