AmritKShergill7ਜੀਤੇ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ। ਦੀਪ ਦਾ ਮੂੰਹ ਲਾਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ...
(4 ਜੁਲਾਈ 2022)
ਮਹਿਮਾਨ: 184.


ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਾਹਿਬਾ ਨੇ ਜਦੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰੀ ਗੱਲਾਂ ਸਮਝਾਉਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸਭਾ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੀਜੀ ਤੋਂ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਤਕ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਥਾਂ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਲੈਂਦੇ
ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਸਨਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸਨ-ਪੜ੍ਹਾਈ ਬਾਰੇ, ਮਾਪੇ ਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਣ ਬਾਰੇ, ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੱਲ ਵੀ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਉਂਗਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਮਤਲਬ ਕਿਸੇ ’ਤੇ ਝੂਠਾ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੱਲ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਯਾਨੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵੀ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਸ਼ਬਦ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵਰਤਿਆ ਸੀ

ਦੀਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੀਉਹ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਸਾਹਮਣੇ ਵੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਉਸ ਵੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਉਹ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਮੁੱਠੀ ਖੋਲ੍ਹ ਲੈਂਦਾਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਅੰਗੂਠੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਉਹ ਸਿੱਧੀ ਉਂਗਲੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਜੋੜ ਲੈਂਦਾ, ਕਦੇ ਬਾਕੀ ਤਿੰਨ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖਦਾ, ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਲੁਕੋ ਲੈਂਦਾਇਹ ਸਭ ਉਹ ਮੈਡਮ ਦੀ ਕਹੀ ਗੱਲ ’ਤੇ ਤਜਰਬਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਤਾਂ ਮੈਡਮ ਨੇ ਗੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀਇਸ ਲਈ ਦੋ ਕੁ ਵਾਰ ਪ੍ਰਯੋਗ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ’ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀਦੀਪ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰ ਕੇ ਦੇਖ ਲਏ ਸਨਦੀਪ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਗੰਭੀਰ ਸੀਇੰਨੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਾਹਿਬਾਨ ਜੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਕਤਾਰਾਂ ਬਣਾ ਕੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਿਆਂ ਵੀ ਦੀਪ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ਕਈ ਵਾਰ ਸਿੱਧੀ ਹੋਈ ਪਰ ਉਹ ਫਟਾਫਟ ਹੱਥ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬੱਚੇ ਬੜੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਰਹੇਜੇ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਨਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਮੈਡਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਚੇਤੇ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੇ

ਛੁੱਟੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਪ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਜੀਤੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆਜੀਤਾ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦੀਪ ਨਾਲੋਂ ਅੱਠ ਨੌਂ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀਦੀਪ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਤਕ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਘੁੰਮ ਰਹੀਆਂ ਸਨਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਂਗਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ

ਦੀਪ ਆਪਣੇ ਭਾਰੇ ਬਸਤੇ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ’ਤੇ ਠੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਭੱਜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, “ਵੀਰ ਜੀ! ਦੋਸ਼ਮੁਕਤ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?” ਜੀਤੇ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਦੀਪ ਦਾ ਬਸਤਾ ਠੀਕ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬੋਲਿਆ, “ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ … … ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਹੋਵੇਜਿਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ।”

ਵੀਰ ਜੀ! ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਂਗਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਤਾਂ ਇਹ ਗਲਤ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ? ਜਿਹੜੇ ਉਂਗਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਉਹ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਨਾ?” ਦੀਪ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ

ਕਈ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਵੀ ਅਸੀਂ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ।”

ਫੇਰ ਜਿਹੜੇ ਉਂਗਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਉਹ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ … …? ਦੀਪ ਨੇ ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ

ਦੀਪ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੀ ’ਵੀਰ ਜੀਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾਜੀਤੇ ਨੂੰ ਦੀਪ ਦਾ ’ਵੀਰ ਜੀਕਹਿਣਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀਦੀਪ ਨੇ ਜਵਾਬ ਜਾਣਨ ਲਈ ਭਰਾ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਹਲੂਣਿਆ

ਹਾਂ … … ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਵੀ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਹਰ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਐਦਾਦਾ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹੁੰਦੇ ਐ।”

ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਦੀਪ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਜੀਤੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅੱਛਾ … ਤੂੰ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਕਰ, ਅਜੇ ਤੂੰ ਛੋਟਾ ਏਂ … … ਤੈਨੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ।”

ਦੀਪ ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਕਰ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ ਉਸ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੱਲ ਬੈਠ ਗਈ ਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੱਲ ਉਂਗਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਉਸ ਦੇ ਬਾਲ ਮਨ ਅੰਦਰ ਕਈ ਸਵਾਲ ਉੱਠ ਰਹੇ ਸਨਪਰ ਭਰਾ ਦੀ ਹਲਕੀ ਝਿੜਕ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਅੱਜ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵੀਰੇ ਨੂੰ ‘ਵੀਰ ਜੀਕਿਹਾ ਸੀ ਫਿਰ ਵੀ ਵੀਰੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆਇਹ ਸੋਚਦਿਆਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਫੁੱਲ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਢਿੱਲੇ ਹੋ ਗਏ

ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿੱਛੇ ਦੋਵਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਤਾਂ ਭਾਈ ਜੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਗਲਤ ਕੰਮ ਹੋ ਵੀ ਜਾਵੇ … … ਉਹ ਵੀ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਆਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ’ਤੇ ਸਾਰਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਕਿਵੇਂ ਲਾਈਏਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਆਪਣਾ ਦੋਸ਼ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾਸਭ ਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਈ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਨੇ।”

ਬਜ਼ੁਰਗ ਬਿਨਾਂ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕਿਆਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਿਆਜੀਤਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ ਸਚਾਈ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀਪ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਂਗਲੀਆਂ ਸਿੱਧੀਆਂ ਕਰਦਾ ਤਿੰਨ ਉਂਗਲਾਂ ਉਸ ਵੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਉਹ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਮੁੱਠੀ ਖੋਲ੍ਹ ਲੈਂਦਾ

ਕਈ ਵਾਰ ਦੀਪ ਨੂੰ ਜੀਤੇ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਕਿ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੀਰੇ ’ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਕਰਦਾ ਉਹ ਦੋਸਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੇ ਵੀਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਧਾ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਵੀ ਦੱਸਦਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਵੀਰੇ ਨੂੰ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਦੀਪ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਉਹ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਤੁਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀਜੀਤੇ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਬੋਲਿਆਜੀਤੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇਗਾ

ਮੈਂ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਾਂਗਾ।” ਦੀਪੇ ਨੇ ਪੋਲਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਆਖਿਆ

ਜੀਤੇ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਦੀਪ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ

ਆਹ ਬਸਤਾ ਮੈਨੂੰ ਫੜਾ ਦੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ … … ਭਾਰਾ ਐ।” ਜੀਤੇ ਨੇ ਬਸਤੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਿਆਂ ਆਖਿਆਦੀਪ ਨੇ ਝਟਕਾ ਜਿਹਾ ਮਾਰ ਕੇ ਬਸਤਾ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਭਾਰ ਚੁੱਕ ਸਕਦਾਂਦਾਦਾ ਜੀ ਕੋਲ ਬਿਠਾ ਕੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਲਾਸ ਭਰ ਕੇ ਪਿਆਉਂਦੇ ਨੇ … … ਕਹਿੰਦੇ ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਭਾਰ ਚੁੱਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਆ।” ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਦਾਦਾ ਜੀ ਇਸ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ

ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਝਗੜਨ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨਸਾਰੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਕਾਰਨ ਚਿੱਕੜ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਹੋਵੇਦੀਪ ਰੁਕਿਆ, ਪਰ ਜੀਤੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਲਣ ਲਈ ਕਿਹਾਅਚਾਨਕ ਦੀਪ ਚੀਕਿਆ, “ਵੀਰੇ! ਔਹ ਦੇਖ

ਜੀਤੇ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆਦੀਪ ਦਾ ਮੂੰਹ ਲਾਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਲੱਭਿਆ ਹੋਵੇਉਹ ਉਸ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਧਰੋਂ ਝਗੜਨ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ

ਵੀਰੇ, ਔਹ ਦੇਖ … … ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ।” ਦੀਪ ਨੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਦੱਸ ਕੇ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਖੋਲ੍ਹੀ ਤੇ ਹੱਥ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਲਿਆਜੀਤਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆਔਰਤਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਕਰਕੇ ਲੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨਸਾਰੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਸਣੇ ਅੰਗੂਠਾ ਵੀਦੀਪ ਕਿਸੇ ਜੇਤੂ ਜਰਨੈਲ ਵਾਂਗ ਬਾਹਾਂ ਮਾਰਦਿਆਂ ਤੇ ਲੰਮੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਪੁਲਾਘਾਂ ਪੁੱਟਦਿਆਂ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆਜੀਤੇ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੀ ਗੱਲ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ

*****

ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।

(3665)

(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈThis email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)

About the Author

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੌਰ ਬਡਰੁੱਖਾਂ

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੌਰ ਬਡਰੁੱਖਾਂ

Badrukhan, Sangrur, Punjab, India.
Phone: (011 - 91 98767 -14004)
Email: (shergillamritkaur080@gmail.com)

More articles from this author