AmritKShergill7 “ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਸਾਡੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਨਤਾ ਨੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਨਿਰਦਈ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ...”
(23 ਜਨਵਰੀ 2021)

ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਜਬਰ ਤੇ ਸਬਰ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ। ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਰਜਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਾਂਬਾ ਛਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਪਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜ਼ਾਲਮਪੁਣਾ ਦਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ। ਕਿਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਸਬਰ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ’ਤੇ ਜੂੰ ਤਕ ਨਹੀਂ ਸਰਕਦੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਕਹਿ ਲਈਏ ਸਰਕਾਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕਰ ਰਹੀ ਐ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਘੜਮੱਸ ਮੱਚ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਬਾਹਰੋਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਚੁਰਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲਾਉਣ ਜੋਗੇ ਰਹੇ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਨ੍ਹੇਰਾ ਚਾਨਣ ਨਾਲ ਅੱਖ ਮਿਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਜੇ ਮਿਲਾਏਗਾ ਤਾਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਝੂਠ ਸੱਚ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਹੁਤੀ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਟਿਕ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਤਾਂ ਝੂਠ ਚੋਰਾਂ ਵਾਂਗ ਲੁਕਣ ’ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੈ। ਸੱਚ ਸਰੇਆਮ ਝੂਠ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਝੂਠ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੋਰ ਝੂਠਿਆਂ ਨੂੰ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ’ਤੇ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੱਚ ਨੂੰ ਝੂਠ ਅਤੇ ਝੂਠ ਨੂੰ ਸੱਚ ਬਣਾ ਕੇ ਦੱਸਣਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਇਸ ਭਰਮਜਾਲ ਦਾ ਜਨਤਾ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ। ਜਨਤਾ ਨੇ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਹੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਝੂਠ ਸੁਣਨਾ ਵੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ। ਵਿਕਾਊ ਮੀਡੀਆ ਝੂਠ ’ਤੇ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ। ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਕੁ ਬੰਦੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਗਿਣਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਨਿੱਘੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਰਟੇ ਰਟਾਏ ਵਾਕ ਬੋਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ। ਪਰ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਦੇਰ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਹੈ।

ਸਾਰੀ ਜਨਤਾ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਸਰਕਾਰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ। ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਜਨਤਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜਨਤਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣਨਾ ਤਾਂ ਕੀ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਜਨਤਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ’ਤੇ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ‘ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਹੱਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।’ ‘ਇੰਨਾ ਨਿਰਦਈਪੁਣਾ ...ਇੰਨਾ ਝੂਠ?’ ਕੋਈ ਜਨਤਾ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਰਾਜਾ ਜਨਤਾ ਦੀ ਐਨੀ ਅਣਦੇਖੀ ਕਰੇ, ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ‘ਹੱਡ ਚੀਰਵੀਂ ਠੰਢ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਬੱਚੀਆਂ, ਵੀਰ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਭੈਣਾਂ ਮਾਤਾਵਾਂ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਮਾਰੂ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਡਟੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਦਿਲ ਵਲੂੰਧਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਕੀਮਤੀ ਜਾਨ ਦੀ ਬਲੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਔਖ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੁਖੀ ਲਈ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੁਖੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ, ਜਿਹੜਾ ਜਨਤਾ ਦੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਨੂੰ ਦੇਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਪਰ ਇੱਥੇ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਸਾਡੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਨਤਾ ਨੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਨਿਰਦਈ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਆਖ ਲਈਏ ਭੋਲੀ ਭਾਲੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਜੁਮਲੇ ਸੁਣਾ ਸੁਣਾ, ਝੂਠ ਬੋਲ ਬੋਲ ਕੇ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਨਿਰਦਈਪੁਣੇ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਪਾਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰੂਰਤਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਜਿਸ ਅੰਨਦਾਤੇ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਸਾਡੇ ਪੇਟ ਭਰੀਂਦੇ ਨੇ, ਸਾਡੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਦੌੜਨ ਵਾਲਾ ਖੂਨ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਤੁਰਨ ਫਿਰਨ ਜੋਗੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਉਸ ਉੱਤੇ ਕਰਨੇ ਜ਼ੁਲਮ ਪਰ ਆਖਣਾ- ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡਾ ਭਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਭਲਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹੜਾ ਰੋਜ਼ ਬਲੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਭਲਾ।

ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਮੁਖੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੜਾ ਧਰਮੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਧਰਮ ਸਥਾਨ ਹੋਵੇ, ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਬੰਦਾ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮ ਦਾ ਇੱਕ ਅਰਥ ਤਾਂ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਝੂਠੋ ਝੂਠ ਪਰਚਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਧਰਮ ਤਾਂ ਸੱਚ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਉੱਥੇ ਝੂਠ ਲਈ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਧਰਮ ਤਾਂ ਦਇਆ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਤਾਂ ਇਹ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਦਇਆ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇਗੀ, ਫਿਰ ਹੀ ਧਰਮ ਵਸੇਗਾ ਮਨ ਅੰਦਰ। ਇਹ ਵੀ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਮਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਤਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਜਿਸ ਅੰਦਰ ਭੋਰਾ ਦਇਆ ਨਹੀਂ, ਉਸ ਅੰਦਰ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਧਰਮੀ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਹਾਂ ... ਇੱਕ ਗੱਲ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਧਰਮੀ ਹੋਣ ਦਾ ਪਾਖੰਡ ਜ਼ਰੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਆਮ ਕਹਾਵਤ ਹੈ- ਜਦੋਂ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਘੜਾ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਪਾਪੀ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਨਤਾ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਝੂਠ ਦਾ ਘੜਾ ਵੀ ਤਾਂ ਭਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਝੂਠ ਦੇ ਘੜੇ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਝੂਠ ਸਮਾ ਸਕਦੇ ਹੋਣਗੇ ... ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਕਦੋਂ ਭਰੇਗਾ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਇਸ ਘੜੇ ਨੂੰ ਭਰਨ ਲਈ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਮੀਡੀਆ ਵੀ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਿ ਇਹ ਛੇਤੀ ਭਰ ਕੇ ਟੁੱਟੇ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਸਚਾਈ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਵੇ।

ਸਰਕਾਰ ਜੀ! ਬੱਸ ਕਰੋ ... ਕਿਉਂ ਅੰਨਦਾਤਿਆਂ ਦਾ ਸਬਰ ਪਰਖ ਰਹੇ ਓ। ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੰਗਣ ਨਹੀਂ ਆਏ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਆਏ ਨੇ। ਤੁਹਾਡਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ, ਜਿਹਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਭਲਾ ਆਖਦੇ ਓ। ਅੰਨਦਾਤੇ ਤਾਂ ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਮੰਗਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਸਾਡੀ ਅਰਦਾਸ ਵੀ ਇਹੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਮੰਗਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾ ਪਵੇ। ਨਾਲੇ ਤੁਸੀਂ ਦੇਣ ਜੋਗੇ ਵੀ ਕੀ ਓ? ਜਨਤਾ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਭੋਰਾ ਕੁ ਹਿੱਸਾ ਜਨਤਾ ’ਤੇ ਖਰਚ ਕੇ ਦੁਹਾਈ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਓ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਕੀਤਾ ਅਸੀਂ ਅਹੁ ਕੀਤਾ। ਰੱਬ ਵੀ ਦੇਖ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਾਂ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਕ ਕਿੱਥੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਏ। ਖੈਰ ... ਅੱਤ ਅਤੇ ਅੰਤ ਦਾ ਅੱਧਕ ਤੇ ਟਿੱਪੀ ਦਾ ਹੀ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਝੂਠ ਨੇ ਅੱਤ ਚੁੱਕੀ ਐ ਤਾਂ ਅੰਤ ਵੀ ਹੋ ਹੀ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਬੱਸ ਉਦੋਂ ਤਕ ਕਿਸਾਨ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਸਬਰ ਕਰਨ ਪਵੇਗਾ। ਏਕੇ ਵਿੱਚ ਬਰਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਏਕੇ ਦੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖ ਰਹੀ ਐ। ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਤਾ ਅਤੇ ਅਨੇਕਤਾ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ ਵਾਲਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ‘ਮਾਨਸ ਕੀ ਜਾਤ ਸਭੈ ਏਕੋ ਪਹਿਚਾਨਬੋ ‘ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਇੱਥੇ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਨਾ ਕੋਈ ਉੱਚਾ ਨਾ ਕੋਈ ਨੀਵਾਂ, ਜਾਤ ਪਾਤ ਅਤੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਵਖਰੇਵੇਂ ਤੋਂ ਸਭ ਉੱਪਰ ਨੇ। ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਸੂਰਬੀਰਾਂ ਅੱਗੇ। ਪੂਰਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਇੱਕ ਗੁਲਦਸਤੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਹਰ ਫੁੱਲ ਦੀ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ਬੂ, ਆਪਣੇ ਗੁਣ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਹਿਕਾਂ ਖਿਲਾਰਦੇ ਇਹ ਫੁੱਲ ਆਪਣੇ ਗੁਣਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਇਹ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਕੇ ‘ਝੂਠ ਦੀ ਪੰਡ’ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਦੁਆ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਸਚਾਈ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਵੇ। ਛੇਤੀ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਯੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਮਯਾਬੀ ਮਿਲੇ।