“ਮਨ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮਿੱਤਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਜਾਵੇ। ਇੱਕ ਦੋ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਸਾਰੇ ਹੀ ...”
(20 ਦਸੰਬਰ 2024)

ਸਿਆਣਿਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਂ ਬੜਾ ਬਲਵਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਬਿਨਾਂ ਰੁਕੇ ਆਪਣੀ ਤੋਰੇ ਤੁਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕੰਘੀ ਫੇਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਸਿਰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਚਲਦਾ ਕਦੋਂ ਮਤੀਰੇ ਵਰਗਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਟਿੰਮ ਟਿਮਾਉਂਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੇਲੋੜੇ ਬੁਲਬੁਲੇ ਉੱਭਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸਮਾਨੋਂ ਤਾਰੇ ਤੋੜ ਕੇ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਗੋਡੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਰਾ ਰਾਰਾ ਕਰਨੋ ਹਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲਈ ਧੜਕਣ ਵਾਲਾ ਦਿਲ, ਖੁਦ ਲਈ ਧੜਕਣ ਤੋਂ ਵੀ ਇਨਕਾਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਰਗੇ ਮੁਰਗੀਆਂ ਅਤੇ ਬੱਕਰੇ ਬੱਕਰੀਆਂ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਸਲਾਦ ਅਤੇ ਹਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਖਾਣ ’ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਲਗਦਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਉਦੋਂ ਭਾਰਤੀ ਹੋਇਆ ਸਾਂ ਜਦੋਂ ਬੈਂਕ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਹੋਣਾ ਬੜੇ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਵਧੀਆ ਤਨਖਾਹ ਅਤੇ ਨਾਲ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ। ਚਿੱਟੇ ਕਾਲਰ ਵਾਲੀ ਨੌਕਰੀ। ਲੋਕ ਰਸ਼ਕ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ ਬੈਂਕ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ’ਤੇ। ਲੜਕੀ ਲਈ ਬੈਂਕ ਵਾਲਾ ਲੜਕਾ ਲੱਭ ਜਾਣਾ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, “ਮੁੰਡਾ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੈ?” “ਜੀ, ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰ ਐ।”

“ਜੇਕਰ ਮੁੰਡਾ ਬੈਂਕ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਪਾਂਧਾ ਨਾ ਪੁੱਛੋ, ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰ ਦਿਓ?” ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਆਮ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਬੈਂਕਾਂ ਦੇ ਕੌਮੀਕਰਨ ਨੇ ਬੈਂਕਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਦੇ ਰਾਹ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਨਵੀਂ ਭਰਤੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਲਈ ਬੈਂਕਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਪਹਿਲੀ ਪਸੰਦ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਨਵੇਂ ਭਰਤੀ ਹੋਏ ਮੁੰਡਿਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਪਹਿਲੀ ਤਨਖਾਹ ਮਿਲਦੀ, ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਚਾਹ, ਠੰਢਾ, ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਨਮਕੀਨ, ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਮੈਨਿਊ (Menu) ਹੁੰਦਾ। ਨੌਕਰੀ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਛੇ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਯੋਗ ਵਰ ਦੀ ਭਾਲ ਵਾਲੇ ਬੈਂਕ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਦੇ ਘਰ ਗੇੜੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਗੇੜੀ ’ਤੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੱਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬੈਂਕ ਸਟਾਫ ਲਈ ਫਿਰ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ। ਹੋਰ ਮਹੀਨੇ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿਆਹ, ਬੈਂਕ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਫਿਰ ਪੱਕੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਕਾਕਟੇਲ ਪਾਰਟੀ ਹੋਣੀ, ਮੁਰਗ ਮੁਸੱਲਮ ਨਾਲ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦਾਰੂ। ਕਦੇ ਰਮੇਸ਼ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਕਦੇ ਦਿਨੇਸ਼, ਸੁਰੇਸ਼, ਅਕਾਸ਼, ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਾਰਟੀ। ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਦਾ ਚੂੜਾ ਸਜਾ ਕੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਅੰਕਿਤਾ, ਸੰਗੀਤਾ, ਸਰੀਤਾ ਅਤੇ ਸੁਨੀਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪਾਰਟੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਨਵੇਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਈਲੂ ਈਲੂ ਵਿੱਚ ਬੱਝ ਜਾਂਦੇ। ਅਜਿਹੇ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰਾਂਚ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਸੀਟ ਨਾਲੋ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੰਦਾ। ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਧੜਕਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਕਬੂਤਰ ਕਬੂਤਰੀ ਲਈ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿੱਲੀ ਭਾਣੇ ਛਿੱਕਾ ਟੁੱਟਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਉਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਬੱਝ ਜਾਂਦੇ। ਜੋ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤਕ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਆਹ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਦੇ ਲੱਡੂ ਫੁੱਟਣੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ, ਸਟਾਫ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਗਲਾ ਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਬਾਘੀਆਂ ਪਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ, ਵੱਜਦੇ ਵਾਜੇ ਦੇ ਮੋਹਰੇ ਹੋ ਹੋ ਕੇ ਨੱਚਦੇ ਯਾਨੀ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਫਿਰ ਪੱਕੀ।

ਮੁਮਕਿਨ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਸਾਲ ਡੇਢ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਜੀਅ ਦੇ ਆਗਮਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਵਜੋਂ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਇੱਕ ਪਾਰਟੀ। ਪਾਰਟੀ ਵਾਲੋਂ ਕੋ ਤੋ ਪਾਰਟੀ ਕਾ ਬਹਾਨਾ ਚਾਹੀਏ। ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਦੇ ਖੁਦ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਪੱਕੇ ਹੋਣ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਪ੍ਰਮੋਸ਼ਨ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਇੱਛਤ ਸਥਾਨ ’ਤੇ ਬਦਲੀ ਦੀ ਪਾਰਟੀ। ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ ਕਦੇ ਖਤਮ ਨਾ ਹੋਣਾ। ਕਦੇ ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਉਸ ਬਹਾਨੇ।

ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ, ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੀ ਪਾਰਟੀ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ, ਬੈਂਕ ਵਾਲੇ ਸਾਥੀ ਫਿਰ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਹੱਕ ਜਿਤਾਉਂਦੇ। ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀ ਦੀ। ਸ਼ਾਦੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ, ਪਾਰਟੀ ਬੈਂਕ ਦੇ ਸਟਾਫ ਨੂੰ। ਪੰਜਾਹ ਪਚਵੰਜਾ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਅਸੀਂ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਨਾਨਾ ਨਾਨੀ ਬਣਨ ਲੱਗੇ। ਮੂਲ ਨਾਲੋਂ ਬਿਆਜ ਪਿਆਰਾ, ਪੋਤੇ ਪੋਤੀ ਅਤੇ ਦੋਹਤੇ ਦੋਹਤੀ ਦੇ ਜਨਮ ਮੌਕੇ ਫਿਰ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਲੈ ਕੇ, ਦੇ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

59 ਸਾਲ ਦਾ ਹੋ ਕੇ ਯਾਨੀ ਕਿ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤੋਂ ਸਾਲ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਅਖੀਰਲੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਸੌ ਪੈਂਹਟ ਦਿਨ ਬਾਕੀ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ 364 ਦਿਨ। ਫਿਰ 100 ਦਿਨ। ਦਿਨਾਂ ਜਾਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਲਗਦਾ ਹੈ, ਅਖੀਰ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਣੀ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ ਦਿਨ ਆ ਪੁੱਜਣਾ, ਪ੍ਰੰਤੂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ। ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਬੈਂਕ ਵੱਲੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾਰਟੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ ਅਤੇ ਅੱਜ ਹੀ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਟੀਜ਼ਨ ਬਣੇ ਦੇ ਘਰ ਡੀ ਜੇ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੈਂਕ ਦੇ ਸਾਥੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸੇਵਾ ਮੁਕਤੀ ਯਾਨੀ ਕਿ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਅਤੇ ਵਿਹਲ ਹੀ ਵਿਹਲ। ਹੁਣ ਉਹ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਕੰਬਲ਼ ਵੰਡ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਧਾਰਮਿਕ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਧਾਮਾਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਵਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਪਾਲ ਭਾਤੀ ਅਤੇ ਸੀਰਸ਼ ਆਸਨ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਗਿਣਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦਾ ਬੈਂਕ ਰਿਟਾਇਰੀ।

ਸਰੀਰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥਕਾਵਟ ਵੀ ਮੰਨਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪਰਹੇਜ਼ ’ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਲਮ ਇਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੱਢੀ ਰੂਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਸਰੀਰ ਆਰਾਮ ਕਰਕੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਘਰ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਸਮੇਂ ’ਤੇ ਦਵਾਈ ਨਾ ਲੈਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਵੰਨੀ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਖੰਘ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਮ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਦੰਦਾਂ ਦੀ ਬੀੜ  ਨਵੀਂ ਲਵਾ ਲੈਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਦੰਦ ਹਸੂੰ ਹਸੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਘਰ ਵਾਲੇ ਕੁਛ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਕੁਛ ਹੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਸਾਲ ਕੁ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਟੈਂਟ (Stent) ਵੀ ਪਵਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਸਭ ਕੁਛ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸ਼ੂਗਰ ਮਾਪਣ ਵਾਲੇ ਮੀਟਰ ਦੀ ਸੂਈ ਸ਼ੂਗਰ ਵੱਧ ਹੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਇਹੋ ਹਾਲ ਬੀ ਪੀ ਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਮਿੱਤਰ ਡੀ ਐੱਮ ਸੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੈ। ਮਨ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮਿੱਤਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਜਾਵੇ। ਇੱਕ ਦੋ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਟਾਲ਼ਾ ਵੱਟ ਗਏ। ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਲੁਧਿਆਣੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਟੋ ਲੈ ਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਮਿੱਤਰ ਭਾਵੇਂ ਤਕਲੀਫ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਅਤੇ ਅੱਧਾ ਕੁ ਘੰਟਾ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਹਫ਼ਤੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ।

ਮਿੱਤਰ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਮੰਜੇ ਜੋਗਾ ਹੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ, ਜਿਹੜਾ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਜ ਤੱਤ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਏਕ ਜੋਤ ਵਿੱਚ ਵਿਲੀਨ ਹੋ ਗਿਆ।

ਅੱਜ ਭੋਗ ਸੀ, ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਮ ਹਨ। ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ, ਬੰਦਾ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋ ਗਈ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਦੌਰ ਦੀ ਆਖਰੀ ਪਾਰਟੀ, ਯਾਨੀ ਕਿ ਵਿਦਾਇਗੀ ਪਾਰਟੀ।

ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਸਮਾਂ ਬੜਾ ਬਲਵਾਨ ਹੈ!

*     *     *     *     *

ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ਸਰੋਕਾਰ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੇ।

(5546)

ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਬੰਧੀ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ:  (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)