“ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਉਬਾਲ਼ੇ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨਾਂ ਇੱਥੋਂ ਕਿਤੇ ਦੂਰ ਚਲੇ ਜਾਈਏ, ਜਿੱਥੇ ...”
(28 ਫਰਵਰੀ 2025)
ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮਿਸੀਸਾਗਾ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ 2004 ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ। ਅਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੀ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬੇਸਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ 2005 ਵਿੱਚ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਟੱਕਰ ਮਾਰਨ ਦਿੱਤੀ, ਮੇਰੀ ਧੌਣ ਦੇ ਮਣਕੇ ਹਿੱਲ ਗਏ। ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲਾਚਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਛੇ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਇਸ ਸਮੇਂ 20 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਤੇ ਸਾਡੀ ਧੀ 15 ਸਾਲਾਂ ਦੀ। ਪਿਛਲੇ 21 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਸਾਡਾ ਘਰ ਹੈ। ਪਰ ਪਿਛਲੇ 10-12 ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਇਹ ਕਹਿ ਲਉ ਕਿ ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿਹੜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਮਾਂ-ਬਾਪ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਨੂੰ ਦੂਸਰਾ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਉਹੀ ਪੰਜਾਬ ਵਾਂਗ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ, ਉਹੀ ਗੰਦ, ਅੰਨ੍ਹੇ ਵਾਹ ਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਚਲਾਈ, ਚੋਰੀ-ਚਕਾਰੀ, ਭੰਨਤੋੜ। ਹੁਣ 21 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਉਬਾਲ਼ੇ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨਾਂ ਇੱਥੋਂ ਕਿਤੇ ਦੂਰ ਚਲੇ ਜਾਈਏ, ਜਿੱਥੇ ਅਮਨ-ਅਮਾਨ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਲਾਪ੍ਰਵਾਹੀ ਕਾਰਨ, ਘਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ, ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵਧ ਚੁੱਕੀਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਭਰਕੇ ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਫਿਰ ਮਨ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਚੱਲ ਜਦੋਂ ਤਕ ਕੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਹੀ ਕੱਟ ਲਈਏ।
ਮੈਂ 1989 ਵਿੱਚ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਜਲੰਧਰ, ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ, ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕੈਨੇਡਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਹੁਣ 55 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਤੀ ਅਤੇ ਪਿਤਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਬਰੈਂਪਟਨ ਨੂੰ ਘਰ ਕਹਿਣ ’ਤੇ ਕਦੇ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ‘ਲੱਭਿਆ’, ਨਵੀਂਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ, ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਂਡ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣਾਉਣ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਊਰਜਾਵਾਨ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਵੀ ਬਣਿਆ। ਬਰੈਂਪਟਨ ਕਈ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਾਰਕ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਲੁਕਵੇਂ ਰਤਨ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਜਗਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸਾਧਨ ਮਿਲੇ ਹਨ। ਪਰ ਸਮੇਂ ਨੇ ਜੋ ਕਰਵਟ ਲਈ ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਰੈਂਪਟਨ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਸੀਕਰਨ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ।
ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ, ਬਰੈਂਪਟਨ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਨਾਮ 1834 ਵਿੱਚ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਸਨੀਕਾਂ, ਜੌਨ ਐਲੀਅਟ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਲਾਸਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ- ਬਰੈਂਪਟਨ, ਕੰਬਰਲੈਂਡ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਵਧ ਰਹੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ।
1830 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਸਨੀਕ, ਵਿਲੀਅਮ ਬਫੀ ਨੇ ‘ਦ ਫੋਰ ਕੋਰਨਰਜ਼’ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਟੈਵਰਨ (ਪੱਬ) ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਚੌਰਾਹੇ, ਮੇਨ ਅਤੇ ਕਵੀਨ ਵਿਖੇ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਡਾਊਨਟਾਊਨ ਬਰੈਂਪਟਨ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਗ੍ਰੈਂਡ ਟਰੰਕ ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ’ਤੇ ਸਥਾਨਕ ਮਿੱਲਾਂ, ਫਾਰਮ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਧਣ-ਫੁੱਲਣ ਲੱਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 1860 ਵਿੱਚ ਐਡਵਰਡ ਡੇਲ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਨਰਸਰੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜੋ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਵੇਂ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਵਧੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਬਰੈਂਪਟਨ ‘ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ’ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆਂ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਮਿਸਟਰ ਡੇਲ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਅੱਜ ਵੀ ਜਿਉਂਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਬਗੀਚੇ, ਪਾਰਕ ਅਤੇ ਹਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਵਿਜ਼ਟਰਾਂ ਅਤੇ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵਿੱਚ ਸਾਲ ਭਰ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਰਿਵਾਰਕ-ਅਨੁਕੂਲ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਹਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਥਾਂਵਾਂ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਦੁਕਾਨਾਂ ਅਤੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਤਾਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਿਤ ਸਵੈ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਡਾਊਨਟਾਊਨ ਪੈਦਲ ਯਾਤਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੰਖੇਪ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਵੇਗੀ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਕਲਾ ਦਿਖਾਈ ਦੇਵੇਗੀ, ਜੋ ਮਨ ਨੂੰ ਮੋਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਰੋਜ਼ ਥੀਏਟਰ ਅਤੇ ਬਰੈਂਪਟਨ ਆਰਟਸ ਵਾਕ ਆਫ ਫੇਮ ਦਾ ਦੌਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਏਗਾ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ‘ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਫਲਾਵਰ ਟਾਊਨ’ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਬਰੈਂਪਟਨ ਇਸਦੇ ਵਧ ਰਹੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸੇ ਸ਼ਾਖ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਬਗੀਚੇ ਅਤੇ ਪਾਰਕ ਅਤੇ ਹਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਹਨ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਗੁਕੋਜੀ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੋਗੇ। ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਕਿਫਾਇਤੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨ, ਇੱਕ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਚਿੜੀਆਘਰ, ਪੋਨੀ ਸਵਾਰੀਆਂ, ਮਿਨੀ ਗੋਲਫ, ਇੱਕ ਵਾਟਰ ਪਾਰਕ, ਪੈਡਲ ਬੋਟ, ਇੱਕ ਪਿਕਨਿਕ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਹਾਰਟ ਲੇਕ ਕੰਜ਼ਰਵੇਸ਼ਨ ਏਰੀਆ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲਈ ਜਾਂ ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਕੈਂਪਿੰਗ ਯਾਤਰਾ ’ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ।
ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕਮਿਊਟਰ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਆਪਣਾ ਕੁਝ ਉਦਯੋਗ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਨੇੜਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮਿਸੀਸਾਗਾ ਦੇ ਆਕਾਰ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਅੱਧਾ ਸੀ। ਪਰ ਬਰੈਂਪਟਨ ਨੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤਾ ਹੈ। 1980 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਦੇ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਗੁਣਾ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਇਸ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸਾ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਆਮਦ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਭਾਰਤੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ, ਕੈਰੇਬੀਅਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕ ਹਨ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਲਹਿਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਗੋਰੇ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਭੀੜ ਭੜੱਕੇ ਤੇ ਗੰਦਗੀ, ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਏ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਸਮਾਨ ਪੈਕ ਕਰਕੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ।
ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਰੰਤਰ ਵਹਾਅ ਦਾ ਮਤਲਬ ਟ੍ਰੈਫਿਕ ਜਾਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਤੇ ਕਾਰ ਹਾਦਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ, ਬੀਮੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਨਵੇਂ ਡਰਾਈਵਰ ਅਕਸਰ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਅਧੂਰੀ ਸਮਝ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭੀੜ-ਭੜੱਕਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਹਨ, ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਸਥਾਨਕ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਮਿਊਂਸਿਪਲ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਇਰਾਦਿਆਂ ਅਤੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ ਲਗਾਤਾਰ ਅਬਾਦੀ ਵਾਧੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਅਖੌਤੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਹੁਣ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਹਨ, ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਗੋਂ ਗ੍ਰੇਟਰ ਟੋਰਾਂਟੋ ਏਰੀਆ ਦੇ ਹੋਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਵੀ ਵਿਵਾਦ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਸਰੋਤ ਹਨ ਜੋ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹਨ।
ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਆਧੁਨਿਕ ਕੈਨੇਡਾ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਤੋਂ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨਾਲ ਸਥਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਕੇਂਦਰਾਂ ਤੋਂ ਆਏ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਉਹੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮਾਣੀ ਸੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ‘ਭਾਰਤ’ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਧਦੀ ਇੰਮੀਗਰੇਸ਼ਨ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਵਧੇਰੇ ਵਿਭਿੰਨ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਜੀਵਨ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਕੈਨੇਡਾ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਹਾਲਾਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੁਦਰਤੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੋਸਤ ਭਾਰਤੀ ਮੂਲ ਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਟੋਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਅਨੁਭਵ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਜੇ ਮੈਂ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਕੈਨੇਡਾ ਇੰਨਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਦੇਸ਼ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਇੰਨੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲੋਕ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ? ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ, ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾਉਣਾ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਲਈ ਨਵੀਂਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਗੋਰਿਆਂ ਨਾਲ ਇਕਮਿਕ ਹੋਇਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਮਿਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਝਿਜਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਤਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਰਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ‘ਮਾਂ ਦੀ, ਭੈਣ ਦੀ ...’ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ, ਜੋ ਇੱਥੇ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਆਮ ਪਲਾਜ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਅਰ ਬੋਤਲਾਂ, ਕਿਰਪਾਨਾਂ, ਹਾਕੀਆਂ, ਲੜਾਈ ਝਗੜਿਆਂ ਤੋਂ ਸਾਫ਼ ਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਅੱਜ ਟਰੂਡੋ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪਰਵਾਸੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਗਲਤ ਢੰਗਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਗਲਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇਣਾ ਪਿਆ।
ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਲਈ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਹੈ ਕਿ ਸੰਭਲਣ ਜਾਣ। ਜਿਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਲੋਂ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬੀ-ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਕੜੀਆਂ, ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਟਰੀ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾਂ ਦੇ ਕੇ ਕੱਢਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਉਹ ਦਿਨ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਨਵੀਂ ਚੁਣੀ ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਟਰੰਪ ਦਾ ਢੰਗ ਅਪਣਾ ਕੇ ਇੱਥੋਂ ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦੇਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਕੈਨੇਡਾ ਨੇ ਵੀ ਡੇਢ ਮਿਲੀਅਨ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਅਪਣਾਉ ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਗਿਰੇਬਾਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਪਏ। ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਅਪਣਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਏਜੈਂਟਾਂ ਦੀ ਝੋਲ਼ੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਏਗੀ। ਤੁਸੀਂ ਫ਼ਖਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਕਰਕੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਦੇ ਡਰ ਵਾਲੀ ਵੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ।
* * * * *
ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ਸਰੋਕਾਰ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੇ।
ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਬੰਧੀ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ: (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)
