BalkarBajwa7ਇਸ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਾਰਨ ਕਦੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਦਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤਕ ਕਦੀ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ...
(2 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023)
ਇਸ ਸਮੇਂ ਪਾਠਕ: 365.


ਦੋ ਢਾਈ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤੇ ਹੀ ਨਿਕਟ ਵਰਤੀ ਹਾਈਟੈੱਕ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਦੇ ਅਖੰਡ ਪਾਠ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ
ਉਹ ਇੱਕ ਮਰਹਲੇ ’ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਮੌਤ ਵਿੱਚ ਲਟਕ ਗਿਆ ਸੀਬਿਮਾਰੀ (ਜੀ.ਬੀ.ਐੱਸ.) ਵੀ ਐਨਿਸਥੇਸੀਆ ਦੇ ਟੀਕੇ ਵਾਂਗ ਮਿੰਟਾਂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸੁੰਨ ਤੇ ਸਿਥਲ ਕਰ ਗਈ ਨਬਜ਼ ਹੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ, ਹੋਰ ਸਭ ਕੁਝ ਬੇਹਰਕਤ ਸੀ ਇੱਕ ਹਿੰਮਤੀ ਸੁਹਿਰਦ ਦੋਸਤ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਮੋਢੇ ਚੁੱਕ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਲਿਟਾਇਆਡਾਕਟਰ, ਨਰਸਾਂ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਅਮਲਾ ਕੰਪਿਊਟਰੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਗਿਆਡਾਕਟਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਇਹ ਮਰਜ਼ 1000 ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈਇਸ ਸਿੰਡਰੋਮ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ’ਤੇ ਖੋਜਾਂ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ

ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮਾਂ ਉਹ ਹਤਪਤਾਲ ਰਿਹਾਮੌਤ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤੋਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਇਆਹੁਣ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਚਹਿਕਣ ਤੇ ਮਹਿਕਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨਕੀ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਚਮਤਕਾਰ ਸਦਕਾ!

ਲੋਕ ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗੈਬੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਮੰਨੀ ਜਾਣ, ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾਜਦੋਂ ਡਾਕਟਰੀ ਚਮਤਕਾਰ ਨਾਲ ਸਿਹਤਯਾਬ ਹੋਏ ਮੇਰੇ ਲੋਕ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਜੋਂ ਪਾਠ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਆਤਮਾ ਤੇ ਤਰਕ ਝੁੰਜਲਾ ਉੱਠਦੈ! ਉਏ ਮੇਰੇ ਭੋਲਿਉ ਵੀਰੋ, ਲੋਕੋ! ਥੋੜ੍ਹਾ ਰੁਕੋ, ਸੋਚੋ, ਗੌਰ ਕਰੋ! ਪਰ ਜਦੋਂ ਪੜ੍ਹੇ-ਗੁੜ੍ਹੇ ਹਾਈਟੈੱਕ ਮਾਹਰ ਭਰਮਾਂ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਹੋਣ, ਆਤਮਾ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੜਪਦੀ ਹੈ, ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ! ਸੋਚ ਚਿੰਤਨ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਜਾਂਦੀ ਐ, ਲੋਕ ਇਉਂ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ?

ਦਰਅਸਲ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਡਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਅਨਪੜ੍ਹ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਡਰ ’ਤੇ ਪਲ਼ਦਾ ਤੇ ਵਧਦਾ ਹੈਡਰਿਆ ਬੰਦਾ ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਦਰ ਖੜਕਾਉਂਦਾ ਹੈਧਾਗੇ ਤਵੀਤਾਂ, ਮੜ੍ਹੀਆਂ-ਮਸਾਣਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਣਾ, ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਚੜ੍ਹਾਉਣੇ, ਡੰਡਾਉਤਾਂ ਕਰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਹਿ ਤੁਰਦਾ ਹੈਸ਼ੈਤਾਨ ਜੋਤਿਸ਼ੀ, ਠੱਗ, ਢੌਂਗੀ ਬਾਬੇ ਫਿਰ ਵਾਹਵਾ ਹੱਥ ਰੰਗਦੇ ਹਨਦੁਖੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹਰ ਥਾਂ ’ਤੇ ਹਾੜ੍ਹੇ ਕੱਢਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ। ਹਾਏ ਕਿਤਿਉਂ ਖੈਰ ਪੈ ਜਾਵੇ! ਲੋਕ ਪਾਠ ਵੀ ਸੁੱਖ ਲੈਂਦੇ ਹਨ

ਦੂਜਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਸਵੈਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈਸਵੈਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਨ ਦੀ ਤਕੜਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈਆਤਮ ਬੱਲ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸਾਣ ’ਤੇ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਪੱਕਦਾ ਹੈਬੱਸ ਸਮਝਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਾਰਨ ਕਦੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਦਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤਕ ਕਦੀ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਦੀ ਵਾਪਰੇਗਾਗੈਬੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ, ਰੱਬ ਦੇ ਡਰਾਵੇ, ਲੋਟੂ ਮਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਢਾਂ ਹਨਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਵੀ ਇਵੇਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈਡਾਕਟਰ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਲਾਜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਰਜ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੱਭਦੇ ਹਨਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਨਿਰੀਖ਼ਣ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈਮਰਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਸਰੀਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਭਾਗ ਦੀ ਕਾਰਜਤਾ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ-ਮੱਠ ਜਾਂ ਗਿਰਾਵਟ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਅੰਸ਼/ਤੱਤ ਦੀ ਘਾਟ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਅਸਾਵੇਂਪਣ ਕਾਰਨ ਵਾਪਰਦੀ ਹੈਡਾਕਟਰ ਫਿਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਲਾਜ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾ ਸਕੇਦਵਾਈ ਉੰਨਾ ਚਿਰ ਚੱਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਟੈਸਟ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਤੀਕ ਨਤੀਜੇ ਤਸੱਲੀਬਖਸ਼ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦੇਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਰਾਜ਼ੀ-ਬਾਜ਼ੀ ਕਰਕੇ ਘਰ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਬੱਸ ਇਹ ਹੈ ਕੁੱਲ ਕਿੱਸਾ ਕੋਤਾ! ਬਿਮਾਰੀ ਤੇ ਇਲਾਜ ਦਾਬਾਕੀ ਤਾਂ ਸਭ ਬੜਬੜ ਅਤੇ ਜਾਭਾਂ ਦੇ ਭੇੜਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ

ਜਦੋਂ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਰੱਬ ਦੀ ਮਿਹਰ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਆਰੰਭ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਤੀ ਹੋਈ ਸੰਵੇਦਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਹਨੋਰਿਆਂ ਭਰੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੀ ਵਾਛੜ ਕਰਨੋਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਉਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਦੁਖੀ ਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਪਾਠ ਕਰਨੇ ਅਰੰਭੇ! ਉਦੋਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੇ ਰਹਿਮ ’ਤੇ ਰਹੇਉਦੋਂ ਕਿਉਂ ਤੁਸੀਂ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵੱਲ ਦੌੜੇਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਜ਼ਰਾ ਸੋਚੋ ਉਏ ਮੇਰੇ ਵੀਰਨੋ! ਸਵਾਲ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਨਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪੂਜਨੀਕ, ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ, ‘ਰਾਖਾ ਸਭਨੀਂ ਥਾਈਂ’, ‘ਵੈਦ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦਾ’, ‘ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਤੇਰਾ ਨਾਮ’, ‘ਸਤਿ ਗੁਰ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ, ਮਨ ਕਿਉਂ ਵੈਰਾਗ ਕਰੇਗਾ’, ਜੇ ਕਿਤੇ ਹੈਗਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹਨੇ ਬਿਮਾਰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ? ਭੋਗ ’ਤੇ ਪਾਠੀ, ਰਾਗੀ ਸਿੰਘ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਕਾਂ ਦਾ ਗਾਇਣ ਤੇ ਮਨਘੜਤ ਦਕਿਆਨੂਸੀ ਕਥਾ ਸੁਣਾ ਸੁਣਾ ਕੇ ਨਿਰਮੂਲ ਭਰਮਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪੱਕਾ ਕਰਦੇ ਹਨਮੇਰੇ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਸੀ, “ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਰੋਗ ਲੱਗਣ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦਿੱਤਾ … ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦੇ ਸੀ … ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸ ਅੱਗੇ ਨਤਮਸਤਕ ਹੁੰਦੇ ਸੀ …!”

ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਵੱਡੀ ਦੁਬਿਧਾ ਉਦੋਂ ਆ ਪਈ ਜਦੋਂ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਨੇ ਭੋਗ ਪਿੱਛੋਂ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਮੇਰੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਫਟਾ ਫਟਾ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜ ਮੁਕਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੇ ਬਾਟੇ ਚੁੱਕ ਲਏਮੈਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਅਰਜ਼ੋਈ ਕੀਤੀ, “ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਥੋੜ੍ਹਾ ਰੁਕੋ, ਹਾਲੀ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਸੰਗਤ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੱਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।” ਮੌਕਾ ਜਿਹਾ ਸੀ, ਸਿੱਧੀ ਪਟਾਕ ਗੱਲ ਕਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾ ਸਕਦੀਆਖ਼ਰ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈਵਿੱਚ ਰਹਾਂਗੇ ਤਾਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਮਿਲਣਗੇਬਹੁਤ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਰਾਗੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਗਾਇਣ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਦੀ ਵਧਾਈ ਦਿੱਤੀਨਾਲ ਹੀ ਕਹਿਣੋਂ ਨਾ ਰਿਹਾ ਗਿਆ ਇਸ ਮੌਕੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰੀਆਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ ਹੀ ਸ਼ੁਕਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਸਗੋਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਡਾਕਟਰਾਂ, ਨਰਸਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਮਲੇ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੋੜ ਲਿਆਂਦਾਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਟਨ ਕੋਟ ਧੰਨਵਾਦ! ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਨੇਹੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਰ ਮੌਕੇ ’ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਸਰਦੀ ਪੁੱਜਦੀ ਮਾਇਕ ਸਹਾਇਤਾ ਵੀ ਕੀਤੀਕਨੇਡੀਅਨ ਬੀਮਾ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਜਿਸ ਨੇ ਆਰਥਿਕ ਪੱਖੋਂ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਿੱਤੀ, ਢੋਲਣ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੌਕਿਆਂ ’ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਲਈ ਵੀ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਗੁਰੂ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਸਾਨੂੰ ਸੁਚੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਸੇਧ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ’ਤੇ ਅਮਲ ਕਰੀਏ, ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਕਰੀਏ … ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਬਾਣੀ, ਵਿੱਚ ਬਾਣੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਰੇ … ਆਓ ਇਸਦੇ ਲੜ ਲੱਗੀਏ, ਜੀਵਨ ਜਾਚ ਸਿੱਖੀਏ … ਇਸ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਨਾ ਹੋਈਏ … ਗੁਰਮੁਖ ਬਣੀਏ! … … ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਿਹ …

ਲੰਗਰ ਛਕ ਬਾਹਰ ਖੁੰਢ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ’ਤੇ ਆਪਣੇ ਗੂੜ੍ਹ-ਗਿਆਨ ਦੇ ਤਬਸਰੇ ਛੇੜ ਦਿੱਤੇਸੁਣਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਭੋਲੇ ਵੀਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ‘ਇਹਦੀ ਵਧੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਬਚ ਗਿਆ’, ‘ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਰੱਖ ਲਿਆ’, ‘ਉਸ ਦੀ ਮਿਹਰ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ’, ‘ਉਹ ਹੀ ਜੀਵਨ ਦਾਤਾ ਹੈ’, ਆਦਿ! ਇੱਧਰ ਮੈਂ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਵਾਪਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖੀ ਗ਼ਲਤੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈਬਿਨਾਂ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਦਾਨਾ ਹਾਲੀ ਤਕ ਵਾਪਰਿਐ ਅਤੇ ਨਾ ਕਦੀ ਵਾਪਰ ਸਕਦਾ ਹੈਜਦੋਂ ਦੀ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲੀ ਹੈ ਉੱਪਰਲੀਆਂ ਘਸੀਆਂ ਪਿਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂਮੇਰੇ ਚਲਾਕ ਸੇਵਕ ਕਦੀ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਬਾਜ਼ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੀ ਪਾਲਕੀ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੀ ਸਟੋਵ ਤੁਰਨ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਦੀ ਗਣੇਸ਼ ਜੀ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਦੀ ਬੱਚਾ ਖੰਭ ਨਾਲ ਹੀ ਦੀਰਘ ਰੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਹਤਯਾਬ ਕਰਨ ਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ … ਅਨੇਕਾਂ ਹੋਰ ਕਿੱਸੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਚੱਲ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ

ਮੇਰੇ ਅੱਕੇ ਕੋਲੋਂ ਰਹਿ ਨਾ ਹੋਇਆ, “ਦੱਸੋ ਬਾਈ ਮੇਰੀਓ, ਨਾਸਤਕਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਰੋਗ ਲੱਗ ਜਾਣ ਭਲਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਰਾਖੇ ਤੋਂ ਮੁਨਕਰ ਹਨਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੱਗਣ? ਉਹ ਤੁਹਾਡਾ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਉਹਦੇ ਸੀਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਉਪਾਸ਼ਕ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਸੀਫਿਰ ਉਹਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਪਾਇਆ? ਇਸ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਝੋਕਿਆ! ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੈ: ਰੋਗ ਕਿਉਂ ਲੱਗਦੇ ਹਨ? ਜਾਂ ਬੰਦਾ ਰੋਗੀ ਕਿਵੇਂ ਬਣਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ ਕੋਈ ਆਸਤਕ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ ਨਾਸਤਕ! ਜੇ ਤਾਂ ਨਾਸਤਕ ਮਰ ਜਾਵੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿਣਾ ਸੀ … ਇਹਨੇ ਮਰਨਾ ਹੀ ਸੀ … ਉਹ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ …ਪਰ ਸਵਾਲ ਹੈ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਸਤਕ ਤੇ ਨਾਸਤਕ ਦੋਵੇਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨਤੀਰਥ ਅਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਕਈ ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਦੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਆਪਣੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਜਾਉਗੇ, “ਉਸ ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਮਰਨ ਸਥਾਨ, ਘੜੀ ਲਿਖੀ ਹੀ ਇਉਂ ਸੀ … ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੇ ਟਾਲ਼ ਸਕਦਾ … ਭਾਣਾ ਸੀ ਭਾਈ … ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਕੀਹਦਾ ਜ਼ੋਰ … ਉਹ ਮਾਲਕ ਹੈ …! ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦੁਰਘਟਨਾ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਦੀ ਫਰੋਲਿਆਗੱਡੀ ਦਾ ਨੁਕਸ, ਸੜਕੀ ਹਾਲਤ, ਡਰਾਇਵਰ ਦਾ ਉਨੀਂਦਰਾ, ਨਸ਼ਾ-ਪੱਤਾ, ਟਰੈਫਿਕ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਘੋਰ ਉਲੰਘਣਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ? ਮੌਤ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਰੋਗਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨਵਿਗਿਆਨੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜਦੇ ਹਨ, ਖੋਜ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਖੋਜਾਂ ਚੱਲੀ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨਬੱਸ ਇੰਨਾ ਸਮਝ ਲਵੋਨਹੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਭਟਕਦੇ ਰਹੋਗੇਕਮਜ਼ੋਰ ਨਾ ਬਣੋਸਾਹਸੀ ਬਣੋ‘ਜਿਨਾ ਸੱਚ ਪਛਾਣਿਆ ਉਹ ਸੁਖੀਏ ਜੁਗ ਚਾਰ।’

ਚੱਲਦੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਇਸ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੀ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਸੰਕਟੀ ਘੜੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਪਲ ਹੋਰ ਦਿਲ ਦੀ ਹਰਕਤ ਮੁੜ ਚਾਲੂ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕਹਾਣੀ ਮੁੱਕ ਜਾਣੀ ਸੀਦਿਲੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਕਿਸੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ’ਤੇ ਵੀ ਨਾ ਆਵੇਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਜੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੁਰੇ ਲੱਗਣ, ਪਰ ਇਹ ਠੋਸ ਸੱਚ ਹਨਡਾਕਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਕਟੀ ਜਵਾਬ (ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਰਿਸਪਾਂਸ) ਟੀਮਾਂ ਹਰਕਤ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂਆਕਸੀਜਨਾਂ ਲੱਗਦੀਆਂਦਿਲ ਨੂੰ ਥਪ ਥਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾਬਣਾਵਟੀ ਸਾਹਾਂ, ਟੈਕਨੀਕਲ ਯੰਤਰਾਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹਦੀ ਨਬਜ਼ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਨਹੀਂ, ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੋਇਆ

ਫਿਰ ਰੱਬ ਡਾਕਟਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਹ ਕਾਲਪਨਿਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਾਲੀ ਤਕ ਕਿਸੇ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਵੇਖ ਸਕੇਗਾ! ਵੇਖਣਾ ਕਿੱਥੋਂ ਹੈ, ਕੋਈ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ … ਕੇਵਲ ਮਨ ਦੇ ਭਰਮ ਜਾਲ ਹਨ! ਸਾਡੇ ਵਡੇਰੇ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀਮੇਰੇ ਕਈ ਸੁਲਝੇ ਹੋਏ ਵੀਰ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਹਾਈਟੈੱਕ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨਕਿਉਂ! ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੈਬੀ, ਰੂਹਾਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਕੋਈ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ! ਕਿਤੇ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਭਗਤਾਂ, ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬਦਤਰ ਜੀਵਨ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਉੱਤੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਤਰਸ ਕਰੇਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਜਦੇ, ਧੂਫ਼ਾਂ ਦਿੰਦੇ ਤੇ ਭੋਗ ਵੀ ਲਵਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਭੋਗ ਨਾ ਹੀ ਲੱਗ ਸਕੇਦੱਸੋ ਲੋਕੋ! ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦਿਆਲੂ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ! ਮਿਹਰਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਅਮੀਰਾਂ ’ਤੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਤੁਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਮੀਰਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚੜ੍ਹਾਵਿਆਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਤੁੱਠ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਬਖਸ਼ਸ਼ਾਂ ਦੇ ਢੇਰ ਲਾਈ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈਉਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਚੜ੍ਹਾਵਿਆਂ ’ਤੇ ਤੁੱਠੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ! ਫਿਰ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਲਾਲਚੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹੋਇਆ!!! ਅਮੀਰੀ ਦੇ ਹੀਜ ਪਿਆਜ ਸੂਝਵਾਨਾਂ ਨੇ ਲੱਭ ਲਏ ਹੋਏ ਹਨਵਿਗਿਆਨਕ ਦਰਸ਼ਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਗਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਦੇ ਸੌਖੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹੋ

ਸਿਹਤਯਾਬ ਹੋਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸਾਖਸ਼ਾਤ ਜੀਵਨ ਦਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਭੁੱਲੋ! ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਿਲਣ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈਵਿਗਿਆਨੀਆਂ, ਡਾਕਟਰਾਂ ਤੇ ਨਰਸਾਂ ਦਾ ਵੀ

ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਜੋਂ ਮਾਇਆ ਲਈ ਇਹ ਹੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਸਲ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨਜ਼ਰਾ ਸੋਚੋ! ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸਮੇਂ ਕਿਉਂ ਲੰਬੇ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ? ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਕੋਲ ਫੰਡ ਨਹੀਂ ਹਨਪਰ ਅਸੀਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂਪਰ ਕਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕੁਝ ਇਸ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੀਆਂ ਹਨਇਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈਦਾਨੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗਿਆਂ ਦੇ ਤਿਲ-ਫੁੱਲ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਮੈਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ ਸੀ: ‘ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਧੀਆ ਸਹੂਲਤਾਂ ਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈਆਓ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਰਲ਼ਮਿਲ਼ ਕੇ ਦੂਰ ਕਰੀਏਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ’ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ’ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।’

ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਰੋਗ ਤੋਂ ਸਿਹਤਯਾਬ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈਇਸ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਦੇ ਦਾਤੇ ਡਾਕਟਰ, ਨਰਸਾਂ, ਸਹਾਇਕ ਅਮਲਾ, ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾਵਾਂ, ਸਕੈਨਰ ਤੇ ਐਕਸਰੇਅ ਵਗੈਰਾ ਹਨਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈਆਬਾਦੀ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਮੋੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਸ ਰਾਹ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂਦਸਵੰਧ ਜ਼ਰੂਰ ਕੱਢੀਦਾ ਹੈਆਓ ਆਪਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਇਸ ਰਾਹ ਪਈਏ!!!

*****

ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।
(3886)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: sarokar2015@gmail.com)

About the Author

ਪ੍ਰਿੰ. ਬਲਕਾਰ ਸਿੰਘ ਬਾਜਵਾ

ਪ੍ਰਿੰ. ਬਲਕਾਰ ਸਿੰਘ ਬਾਜਵਾ

Principal Balkar Singh Bajwa (Gurusar Sudhar)
Brampton, Ontario, Canada.
Phone: (647 - 402 - 2170)

Email: (balkarbajwa1935@gmail.com)

More articles from this author