“ਅਸਾਂ ਕਰਨਾ ਕੀ ਹੈ? ਇੱਕ ਲਕੀਰ ਖਿੱਚਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਖਾਣਾ ਹੈ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ...”
(3 ਮਈ 2021)
ਜੀਵਨ-ਮੋਮਬੱਤੀ ਬਲਦੀ ਹੋਈ, ਕੁਦਰਤੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਬਲ ਕੇ ਬੁਝੇ ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਚਾਲੇ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਜਾਣਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਜਿਊਣਾ ਕਿਧਰੇ ਮੇਰੇ ਧੁਰ-ਅੰਦਰ ਵਸਿਆ ਹੈ। ਇਹਦੇ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤਮੰਦ ਜੀਵਨ-ਸ਼ੈਲੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।
2018 ਵਿੱਚ ਹਾਰਟ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਆਈ। ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦੇ ਇਹ ਕਰੋ, ਉਹ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ। ਤੁਸੀਂ ਦਵਾਈ ਦਿਓ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਿਰਜੇ ਇਸ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਡਾਢੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ, ਇਹ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲੀਹ ʼਤੇ ਲੈ ਆਵੇਗਾ। ਮੇਰੀ ਜੀਵਨ-ਸ਼ੈਲੀ, ਮੇਰੀ ਡਾਈਟ ਇਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇਗੀ। ਅੱਜ 2021 ਵਿੱਚ ਜਦ ਮੇਰਾ ਡਾਕਟਰ ਮੈਂਨੂੰ ਚੈੱਕ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਡੱਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨੀ ਭਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਨਥਿੰਗ ਟੂ ਵਰੀ ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਾਰਟ ਨਾਰਮਲ ਹਾਰਟ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।”
19 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਾਂਗ ਸਵੇਰੇ ਸੈਰ ਕੀਤੀ। ਯੋਗਾ, ਕਸਰਤ ਕਰਕੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ। ਗਲਤੀ ਇਹ ਹੋਈ ਕਿ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਫਰਿੱਜ ਦੇ ਠੰਢੇ ਫਲ਼ ਖਾ ਲਏ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ 99-100 ਤਕ। ਸਿਰ ਦੁਖਣ ਲੱਗਾ। ਸਰੀਰ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗਾ। ਮੱਥਾ ਠਣਕਿਆ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਕਰੋਨਾ ਦੇ ਲੱਛਣ ਸਨ। ਸਵੇਰੇ ਪੌਣੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਟੈੱਸਟ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਸਾਢੇ ਦਸ ਵਜੇ ਰਿਪੋਰਟ ਮਿਲੀ ਪੌਜ਼ੇਟਿਵ। ਸੀ ਟੀ ਸਕੈਨ ਕਰਵਾ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਡਿਸਕਸ ਕੀਤਾ। ਦੁਪਹਿਰ ਤਕ ਦਵਾਈ ਆਰੰਭ ਹੋ ਗਈ। ਤੇ ਮੈਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕਾਂਤਵਾਸ।
ਪਰ ਮੈਂ ਨਿਸਚਿੰਤ ਸਾਂ। ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਫ਼ਿਕਰ। ਜਿਵੇਂ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਵਾਰ-ਵਾਰ ਇਹੀ ਸੋਚ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਹੋਇਆ ਕਿੱਥੋਂ ਹੋਵੇਗਾ।
20 ਅਪ੍ਰੈਲ ਰਾਤ ਬੁਖਾਰ 103-104 ਤਕ ਜਾ ਪੁੱਜਾ। ਡੋਲੋ ਵੀ ਕਾਰਗਰ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਗਿੱਲੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜਨੀਆਂ ਪਈਆਂ, ਮੱਥੇ ʼਤੇ ਧਰਨੀਆਂ ਪਈਆਂ।
ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਦਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੱਛਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਸਿਰਦਰਦ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈ। ਇੱਕੀ ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਬੁਖਾਰ ਰਿਹਾ। ਵੀਹ ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸੈਂਪਲ ਦੇ ਕੇ ਟੈਸਟ ਲਈ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਮੈਂਨੂੰ ਆਨਲਾਈਨ 22 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਮਿਲੀ। ਪੌਜੇਟਿਵ ਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋ ਗਈ।
21 ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੀ ਰਾਤ ਬਖ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਵੱਡੀ ਰਾਹਤ ਮਿਲੀ। ਪੜ੍ਹਿਆ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਜੇ ਲਗਾਤਾਰ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਖਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਠੀਕ ਹੋ ਗਏ। ਮੈਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਗਿਣਨ ਲੱਗਾ। ਇੱਕੀ ਦੀ ਰਾਤ, ਬਾਈ ਦਾ ਦਿਨ। ਬਾਈ ਦੀ ਰਾਤ, ਤੇਈ ਦਾ ਦਿਨ। ਤੇਈ ਦੀ ਰਾਤ, ਚੌਵੀ ਦਾ ਦਿਨ। ਬੁਖ਼ਾਰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਨਾਰਮਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਥਕਾਵਟ ਜ਼ਰੂਰ ਸੀ।
ਮੈਂਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਰੋਨਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਗਾ। ਇੱਕ ਵਿੱਲ-ਪਾਵਰ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ-ਨਿਸ਼ਚਾ, ਸਿਹਤਮੰਦ ਜੀਵਨ-ਸ਼ੈਲੀ, ਕੁਦਰਤੀ ਡਾਈਟ, ਸੈਰ, ਕਸਰਤ, ਯੋਗਾ, ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ, ਪੁੱਠੇ ਲੇਟ ਕੇ ਲੰਮੇ ਸਾਹ, ਇਹ ਸਭ ਕਰੋਨਾ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ।
ਡਾਕਟਰ ਖਾਦਰ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਆਜ਼ਾਦ ਦੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਦੱਸੇ ਸਮਝਾਏ ਅਨੁਸਾਰ ਮੈਂ ਬੀਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਕਣਕ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲਟ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ। ਦੁੱਧ ਚਾਹ ਦੀ ਥਾਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਾਜ਼ਾ ਹਰਬਲ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਕਾਹਵੇ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ। ਸਵੇਰੇ 11-12 ਵਜੇ ਤਕ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਫਲ਼ਾਂ ਦੀ ਸਮੂਦੀ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ।
ਕੰਗਣੀ, ਕੋਧਰਾ, ਰਾਗੀ, ਜਵਾਰ, ਬਾਜਰਾ, ਜੌਂ ਆਦਿ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭਿਉਂ ਕੇ, ਉਬਾਲ ਕੇ ਖਾਣਾ ਜਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਟੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਹੈ। ਇਹ ਖੁਰਾਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਵੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਚਾਉਂਦੀ ਬਲਕਿ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜੜ੍ਹੋਂ ਪੁੱਟਦੀ ਹੈ।
ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਦਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਖੁਰਾਕ ਨੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਢਾਈ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ ਦਿਵਾ ਦਿੱਤੀ। ਭਾਵੇਂ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਕਹੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਤੇ ਕੋਵਿਡ-ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਸਾਰੇ ਹੈਰਾਨ ਹਨ ਕਿ ਕਰੋਨਾ ਕਦੋਂ ਆਇਆ, ਕਦੋਂ ਗਿਆ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਸ਼ੱਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਇਆ ਵੀ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇਸੇ ਸ਼ੱਕ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਰਿਪੋਰਟ ਮਿਲਣ ਵਾਲਾ। ਦੂਸਰਾ 24-36 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਰਿਪੋਰਟ ਮਿਲਣ ਵਾਲਾ। ਦੋਵੇਂ ਪੌਜ਼ੇਟਿਵ। ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਿਆਣੇ ਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੀਡੀਓ ਵੇਖੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਜੀਵਨ-ਸ਼ੈਲੀ ਅਪਣਾਉਣ ʼਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਅਨੇਕਾਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਵੀ। ਜੇ ਹੋ ਵੀ ਗਿਆ ਤਾਂ ਢਾਈ ਦਿਨ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ਅਸਾਂ ਕਰਨਾ ਕੀ ਹੈ? ਇੱਕ ਲਕੀਰ ਖਿੱਚਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਖਾਣਾ ਹੈ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇਹ ਲਕੀਰ ਲੰਮੀ ਤੇ ਪੱਕੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਖੁਰਾਕ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖਾਓ। ਫਲ਼ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਸਲਾਦ ਅਤੇ ਮਿਲਟਸ। ਸਿੱਧੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆ ਰਹੀ ਕੁਦਰਤੀ ਤੇ ਔਰਗੈਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਖਾਣੀ ਹੈ। ਇੰਡਸਟਰੀ ਤੋਂ ਆ ਰਹੀ ਪੈਕਟ ਤੇ ਡੱਬਾਬੰਦ ਖੁਰਾਕ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣੀ ਹੈ। ਬਜ਼ਾਰ ਦੇ ਭੋਜਨ, ਫਾਸਟ ਫੂਡ ਤੇ ਹੋਰ ਸੁਆਦਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਾਂਹ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਢਾਈ ਦਿਨ ਦੇ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਰਾਜ਼। ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ, ਮੈਂ ਵੈਕਸੀਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਡੋਜ਼ ਵੀ ਲਵਾਈ ਹੋਈ ਹੈ।
*****
ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।)
(2747)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: