“ਮੈਨੂੰ ਪਾਸਪੋਰਟ ਸੁਕਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਕੋਲ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ...”
(1 ਜੁਲਾਈ 2022)
ਮਹਿਮਾਨ: 548.
ਇਹ ਹੱਡ ਬੀਤੀ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰੀਬੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਰੇਡੀਔਲੌਜਿਸਟ (ਐਕਸਰੇ, ਅਲਟਰਾਸਾਊਂਡ, ਸੀਟੀ, ਐੱਮ ਆਰ ਆਈ ਮਾਹਿਰ) ਨਾਲ ਘਟੀ ਸੀ। ਇਹ ਘਟਨਾ ਦਸੰਬਰ, 2009 ਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਹ ਰੌਚਕ ਘਟਨਾ ਉਸਦੀ ਜ਼ਬਾਨੀ ਬਿਆਨ ਕਰਾਂਗਾ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦ ਮੈਂ/ਮੇਰਾ ਉਸ ਲਈ ਵਰਤਾਂਗਾ।
ਮੈਂ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਰੇਡੀਔਲੋਜੀ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਲੰਡਨ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਅਮਰੀਕਾ ਲਈ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਲੰਡਨ ਹੀਥਰੋ ਏਅਰਪੋਰਟ ਤੋਂ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਲਈ ਜਹਾਜ਼ ਬਦਲਣਾ ਸੀ ਅਤੇ 3-4 ਘੰਟੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰੀ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਮੈਨੂੰ ਫੁਰਨਾ ਫੁਰਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਡਿਊਟੀ ਫ੍ਰੀ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿ ਰਹੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਵਿਸਕੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਖਰੀਦ ਲਵਾਂ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਲਿਟਰ ਦੀ ਵੱਡੀ ਬੋਤਲ ਖਰੀਦ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹਥਲੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਲਈ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸਿਕਉਰਟੀ ਚੈੱਕ ਇਨ ਲਈ ਪਬਲਿਕ ਐਡਰੈੱਸ ਸਿਸਟਮ ਉੱਪਰ ਘੋਸ਼ਣਾ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਹਥਲਾ ਬੈਗ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਘੜੀ, ਪਰਸ, ਬੈਲਟ, ਪਾਸਪੋਰਟ ਅਤੇ ਵਿਸਕੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਵਾਲਾ ਬੈਗ ਉੱਥੇ ਡਿਊਟੀ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਬੈਗ ਬੜੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਐਕਸਰੇ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਬੈਲਟ ਉੱਪਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਵਗਾਹ ਮਾਰਿਆ। ਮੇਰਾ ਮੱਥਾ ਠਣਕਿਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੇਰੀ ਬੋਤਲ ਹੀ ਨਾ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ। ਸਕੈਨਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਚਿੰਤਾਤੁਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਫਟਾਫਟ ਪਾਸਪੋਰਟ ਕੱਢਣ ਲਈ ਬੈਗ ਦੀ ਜ਼ਿੱਪ ਖੋਲ੍ਹੀ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਸਭ ਕੁਝ ਵਿਸਕੀ ਨਾਲ ਗੱਚ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹੇ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਨੂੰ ਇਤਰਾਜ਼ ਭਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਭਿੱਜਿਆ ਪਾਸਪੋਰਟ ਅਤੇ ਟੁੱਟੀ ਬੋਤਲ ਦਿਖਾਈ। ਉਹ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਲਈ ਜਹਾਜ਼ ਚੜ੍ਹਨ ਦੇਣਗੇ। ਜੇ ਚੜ੍ਹ ਵੀ ਗਏ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵੜਨ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੇ।
ਮੈਂ ਬੜਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਗ੍ਰਸਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ, ਚਲੋ ਫਟਾਫਟ ਵਾਸ਼ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਉੱਥੇ ਹੱਥ ਸੁਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਡ੍ਰਾਇਰ ਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ਨਾਲ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦੇ ਪੱਤਰੇ ਸੁਕਾ ਲਵਾਂ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੇਜ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਮਸ਼ੀਨ ਅੱਗੇ ਸੁਕਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਚਾਨਕ ਦੋ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆ ਜੱਫਿਆ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਪਾਸਪੋਰਟ ਸੁਕਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਕੋਲ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਗੈਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ। ਇੱਕ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸੱਜੀ ਬਾਂਹ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਖੱਬੀ ਬਾਂਹ ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਲੈ ਤੁਰੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਲੈ ਗਏ।
ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਨੂੰ ਫਟਾਫਟ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਨਰਮ ਹੋਏ। ਅਹ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਕੀ ਮੈਂ ਉਸ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰਾ ਬੈਗ ਅਤੇ ਗਿੱਲਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਹਾਮੀ ਭਰੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਏਰੀਆ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ। ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਦਮੀ ਅਜੇ ਡਿਊਟੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਛੁਟਕਾਰਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਫਟਾਫਟ ਸੁਕਾਇਆ ਪਾਸਪੋਰਟ ਲੈ ਕੇ ਬੋਰਡਿੰਗ ਗੇਟ ’ਤੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮਸਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਵੜਿਆ। ਮਨ ਵਿੱਚ ਧੁੜਕੂ ਜਿਹਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਕੀ ਬੀਤੇਗੀ।
ਰੱਬ ਰੱਬ ਕਰਦਿਆਂ ਲੰਬੀ ਉਡਾਣ ਮਗਰੋਂ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਉੱਤਰਿਆ ਅਤੇ ਇੰਮੀਗਰੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਭਾਰੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਐਫਰੋ-ਅਮਰੀਕਨ ਇੰਮੀਗਰੇਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਕਾਊਂਟਰ ਅੱਗੇ ਸਵੇਰੇ 4 ਵਜੇ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ’ਤੇ ਧੜਕਦੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਅਤੇ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੇ ਸੱਦੇ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਖੋਲਦਿਆਂ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਖਿਚਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇੱਕ ਚੌੜੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਮਾਰਕੇ ਬੋਲਿਆ “ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਬੜੇ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਡਿਊਟੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਬੜੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਅਲਕੋਹਲ ਦੀ ਸੁਗੰਧ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਾਹ ਵਾਲੇ ਦੇਖੇ ਪਰ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਇੱਕ ਪਾਸਪੋਰਟ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਸੁਗੰਧ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਏ ਸ਼ਰਾਬੀ ਲਗਦੇ ਹੋ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਬੀ ਪਾਸਪੋਰਟ ’ਤੇ ਐਂਟਰੀ ਮੋਹਰ ਲਗਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।”
ਮੈਂ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, ਰੱਬਾ ਰੱਖ ਲਈ ਅੱਜ। ਉਸਨੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਠਾਹ ਮੇਰੇ ਦਾਖਲੇ ਦੀ ਮੋਹਰ ਮੇਰੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ’ਤੇ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ, “ਜਾਉ, ਕਾਨਫਰੰਸ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਫੇਰੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣੋ, ਪਰ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਆਪ ਹੀ ਪੀਣਾ, ਪਾਸਪੋਰਟ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੀ ਰੱਖਣਾ।”
ਮੈਂ ਰੱਬ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਵਾਰਤਾ ਸੁਣਾਵਾਂਗਾ ਪਰ ਹੁਣ ਸਟੋਰ ਵਿੱਚੋਂ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬੋਤਲ ਲੈ ਹੀ ਲਈਏ। ਮੇਰੇ ਏਅਰਪੋਰਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦਿਆਂ ਮਾਮਾ ਜੀ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਲੈਣ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦੀ ਕਥਾ ਸੁਣਾਈ, ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਵੀ ਹੋਏ ਤੇ ਹੱਸੀ ਵੀ ਜਾਣ। ਅੱਜ ਵੀ ਜਦ ਇਹ ਘਟਨਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਲੂੰ ਕੰਡੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
*****
ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।
(3660)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: