DarshanSBareta7“ਬੱਸ ਫਿਰ ਕੀ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਗਈ। ਜੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ ...”
(17 ਜਨਵਰੀ 2025)

 

ਬੇਫਿਕਰੀ, ਮਾਸੂਮੀਅਤ, ਪਿਆਰ ਆਦਿ ਬਚਪਨ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨਹਰ ਪਲ ਛੜੱਪੇ ਮਾਰਦਾ ਚਾਬੜਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਔਹ ਗਿਆ ਕਿ ਔਹ ਗਿਆਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਲਾਡ ਪਿਆਰ ਤੇ ਯਾਰਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਬਚਪਨ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗੂੜ੍ਹਾ ਕਰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕੌੜੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ’ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ

ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਡਰੂ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦਾ ਸਾਂਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਸੋਚਣਾ ਮੇਰੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀਹਰ ਕਦਮ ਸੋਚ ਕੇ ਚੁੱਕਣਾ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਨ ਦਿੰਦਾਅੰਦਰਲਾ ਡਰ ਵੀ ਥਾਂ ਸਿਰ ਰਹਿੰਦਾਕਿਸੇ ਦਾ ਮੌਜੂ ਬਣਾਉਣਾ ਜਾਂ ਚੌੜ ਕਰਦਿਆਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਦਾਚਿੱਤ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾਪੀੜਤ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਖਾਸ ਹਮਦਰਦੀ ਹੁੰਦੀਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੁੱਖ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਹੀ ਲਗਦਾ ਇਕੱਲੇ ਬੈਠਿਆਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਨਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਗਲਤ ਗੱਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂਗਲਤੀ ਹੋਣ ’ਤੇ ਝੱਟ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਖਿਮਾਂ ਜਾਚਨਾ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਇਸ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਇਸੇ ਕਾਰਕੇ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵੀ ਕਰਦੇਮੇਰੀ ਮਿੱਤਰ ਮੰਡਲੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ

ਅੱਠਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵੇਲੇ ਵਾਪਰੀ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਨੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਗੇੜਾ ਹੀ ਖਵਾ ਦਿੱਤਾਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਾਲੇ ਮੈਡਮ ਜੀ ਨੇ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਛੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਪੀਰੀਅਡ ਨਾ ਲਗਾਇਆ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਮੈਨੂੰ ਰੜਕਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਵਹਿਣ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬੇਬਾਕੀ ਕਰ ਬੈਠਿਆ, “ਮੈਡਮ ਜੀ ਅੱਜ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹਾ ਦੋ ਜੀ! ਛੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਪੀਰੀਅਡ ਲੱਗੇ ਨੂੰ

ਬੱਸ ਫਿਰ ਕੀ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਗਈਜੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ, ਉਹ ਮੈਂ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂਅੱਜ ਤਕ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਿਆ ਪੂਰੀ ਜਮਾਤ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੇ ਮੈਡਮ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਉਹ ਰੇਲ ਬਣਾਈ, ਜਿਸਦੀ ਕਦੇ ਮੈਂ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀਕੁੱਟਿਆ ਤਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਘੜੀਸਿਆ ਰੱਜ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਏਦੂੰ ਤਾਂ ਮੈਡਮ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦਸ ਵੀਹ ਡੰਡੇ ਹੀ ਮਾਰ ਲੈਣ ਜਾਂ ਥੱਪੜ ਲਾ ਲੈਣ ਉਸ ਵਕਤ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਮੰਨ ਰਿਹਾ ਸਾਂਇੱਕ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਪੜਨੋ ਹਟ ਜਾਵਾਂ, ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਜਾਵਾਂਪਰ ਨਹੀਂਹੋਰ ਕੀ ਕਰਾਂਗਾ? ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ, ਫਿਰ ਕੀ ਆਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਮੰਗੀਆਂ ਨੇ ਮਾਫੀਆਂ, ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਹੋਰ ਸੁਧਾਰ ਕਰਾਂਗਾ

ਮੈਡਮ ਜੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਏ। ‘ਵੱਡਾ ਪੜ੍ਹਾਕੂ’ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਡਮ ਜੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਹੀ ਖਤਮਹੋਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਸਬਕ ਸੁਣਦੇ ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਸੁਣਦੇ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸੁਣਦੇਮੇਰਾ ਲਿਖਤੀ ਟੈਸਟ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾਨਿੱਕੀ ਮੋਟੀ ਗਲਤੀ ਵੇਲੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਤਹਿ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ

ਮੇਰੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਮੈਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਕਰ ਬੈਠਾ ਹਾਂ, ਗਲਤੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਭੁਗਤਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਹੈਬਹੁਤ ਮਾਫੀਆਂ ਮੰਗੀਆਂ, ਕਈ ਵਾਰ ਹੱਥ ਵੀ ਜੋੜੇ ਪਰ ਮੈਡਮ ਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਤੀ ਅਕਸਰ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਭਾਵੇਂ ਘੱਟ ਕਰਦਾ ਪਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਸਿਰਾ ਕਰਾਈ ਰੱਖਦਾਮੇਰੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੁਧਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਬਾਕੀ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫਰਕ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਭਾਵੇਂ ਦਬਾਅ ਕਾਰਨ ਹੀ ਸਹੀਮੈਂ ਠਾਣ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਡਮ ਜੀ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਫਰਤੀ ਆਲਮ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈਪਾਣੀ ਪਿਲਾਉਣਾ, ਲੱਸੀ ਲਿਆਉਣਾ, ਟਿਫਨ ਫੜਨਾ, ਵਾਰ ਵਾਰ ਸੱਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਉਣਾ ਆਦਿ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰਾ ਨਿੱਤ ਦਾ ਮੰਤਰ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮੈਡਮ ਜੀ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਵੀ ਲਾ ਦੇਣਾ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਮੈਂਡਮ ਜੀ ਨੇ ਝਿੜਕਣਾ ਪਰ ਮੈਂ ਗੁੱਸਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਜਾਣਾਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਾ ਛੱਡਣੀ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਦਿਲੋਂ ਕੀਤੀ ਇਬਾਦਤ ਜ਼ਰੂਰ ਰੰਗ ਲਿਆਵੇਗੀਪਿਆਰ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਮਿਲਣਾ ਹੈ

ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਵੀ ਵਧਦੀ ਗਈਲਿਖਾਈ ਸੁਧਰਦੀ ਗਈਕਾਪੀਆਂ ਵੀ ਪੂਰੀਆਂਟੈਸਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨੰਬਰ ਵੀ ਵਧਦੇ ਗਏਗੱਲ ਕੀ, ਮੈਂ ਹਰ ਪਲੜਾ ਕਾਇਮ ਕਰਦਾ ਗਿਆਰੱਜ ਕੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵੀ ਕਰਦਾ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਚਲਦਾ ਗਿਆਮੈਂਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵੱਡਾ ਸੁਧਾਰ ਹੁੰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾਯਕੀਨ ਵੀ ਪੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਡਮ ਜੀ ਦਾ ਦਿਲ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜ਼ਰੂਰ ਪਸੀਜੇਗਾ

ਉਦੋਂ ਸੈਸ਼ਨ ਦਾ ਅਖੀਰਲਾ ਮਹੀਨਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀਮੈਡਮ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਟੇਜ ’ਤੇ ਬੁਲਾਇਆ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੈ ਮਣਾਂ ਮੂੰਹੀਂ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾਮੇਰੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਮੈਡਮ ਜੀ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸਨ, “ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਕੀਤਾਬੇਮਤਲਬਾ ਕਈ ਵਾਰ ਝਿੜਕਿਆਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਵੀ ਕੀਤੀਦੂਰ ਵੀ ਰੱਖਿਆਪਰ ਇਸ ਸਭ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਕਸਰ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਦੱਬ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਵੱਧ ਅੰਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਸਤਿਕਾਰ ਅੱਗੇ ਨਫ਼ਰਤ ਹਾਰ ਗਈ ਹੈਮੈਂ ਉਸ ਵਕਤ ਗਲਤ ਸੀ, ਇਹ ਆਪਣੀ ਥਾਂ ਠੀਕਇਹਨੇ ਹਰ ਕਦਮ ’ਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਦਾ ਖਹਿੜਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਲਿਆ

ਮੇਰਾ ਸਕੂਨ ਉਮੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਡਮ ਜੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, “ਇਸ ਵਰਗੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣ ਕੇ ਦਿਖਾਓ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਭਰਨਗੀਆਂ

ਮੈਨੂੰ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟਦਿਆਂ ਮੈਡਮ ਜੀ ਫਿਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ, “ਬੇਟਾ, ਤੈਂ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਸਿਖਾ ’ਤਾਸੌਰੀ ਬੇਟਾ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਤੰਗ ਕੀਤਾ... ਸੌਰੀ।”

ਮੈਡਮ ਜੀ ਦੀ ਭਾਵੁਕਤਾ ਰੁਕਣ ਦਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈ ਰਹੀ, “ਮੈਂਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਾਲੀ ਨਿਆਰੀ ਸੋਚ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਮਹਾਨ ਬਣਾਵੇਗੀਮੈਂ ਤੇਰੇ ਉੱਜਲ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।”

ਮੈਂਡਮ ਜੀ ਦੇ ਕਹੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਤੋਹਫਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਉਸ ਵਕਤ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ, ਬੱਸ ਮੈਂ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂਮੈਡਮ ਜੀ ਦੀ ਗਲਵੱਕੜੀ ਦਾ ਉਹ ਨਿੱਘ ਮੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਮਹਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਜਿੱਤ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀਤਾੜੀਆਂ ਦੀ ਗੜਗੜਾਹਟ ਮੇਰੀ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਤਾ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ

*     *     *     *     *

ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ਸਰੋਕਾਰ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੇ।

(5624)

ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਬੰਧੀ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ:  (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)

About the Author

ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਬਰੇਟਾ

ਦਰਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਬਰੇਟਾ

Principal, District Organizing Commissioner (Scouting) Mansa, Punjab, India.
WhatsApp: (91 - 94786 - 35500)
Email: (
dsbbareta@gmail.com)